WWII:Manhattan Project

     ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 จะเริ่มขึ้นในยุโรป อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ ผู้นำพรรคนาซีขึ้นครองอำนาจในประเทศเยอรมนี ซึ่งมีนโยบายเหยียดเชื้อชาติ “ยิว”จึงมีการขับไล่เหล่าอาจารย์ซึ่งมีเชื้อสายยิวออำจากมหาวิทยาลับกอททิงเจน University of Gottingen ที่ซึ่งนักวิทยาศาสตร์ชั้นหัวกะทิรวมตัวกัน รวมทั้งนักฟิสิกส์รางวัลโนเบล แม็กซ์ บอร์น Max Born และระดับหัวกะทิอีกหลายคนที่มีเชื้อสายยิว และผู้ที่ต่อต้านฮิตเลอร์เป็นการส่วนตัว รวมถึงผู้ทีนิยมคอมมิวนิสต์ปฏิปักษ์ของพรรคนาซีจึงต้องลี้ภัย ซึ่งส่วนใหญ่ไปยังกรุงโคเปนเฮเกน และต่อมานักวิทยาศาสตร์ชั้นหัวกะทิแทบทุกคนได้เดินไปยังอเมริกาและได้เข้าร่วมโครงการแมนฮัตตันแอลเบิร์ต ไอน์สไตน์ เป็นอีกคนที่มีเชื้อสายยิว ที่ได้เดินทางลีภัยไปยังสหรัฐอเมริกา
     จุดเริ่มต้นของโครงการแมนแฮตตันมาจากการทีนักวิทยาศาสตร์ชาวเยอรมัน 2 คน ได้ค้นพบปฏิกิริยาการแบ่งแยกนิวเครียสขึ้นก่อน และจุดต้อมาคือการที่ซีลารดเป็นคนแรกที่มีความคิดว่าการแบ่งแยกนิวเคลีสน่าจะสามารถทำให้เกิดขึ้นได้อย่างต่อเนื่องเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ ซึ่งหากทำได้ก็จะมีพลังงานปลดปล่อยออกมาจากปฏิกิริยามามายมหาศาล ซึ่งอาจนำมาสร้างเป็นระเบิดปรมฯ หรือลูกระเบิดอะตอมได้ ดังนั้นเมื่อซีลาร์ดลี้ภัยมาอยู่ที่สหรัฐอเมริกา เขาจึงเป็นหนึ่งใน 5 ต้นคิดให้สหรัฐอเมริกาเร่งวิจัยการสร้างลูกระเบิดอะตอมให้สำเร็จก่อนเยอรมนีโดยในวันหนึ่งได้เดินทรงไปพบไอน์สไตน์ซึ่งเป็นผู้มีชื่อเสียง และขอให้ช่วยเป็นผู้ลงนามในจดหมายถึงประธานาธิบดีแฟรงคลิน ดี.โรสเวลต์ โดยโน้มน้าวสหรัฐอเมริกเร่งค้นคว้าวิจัยการสร้างลูกระเบิดอะตอม ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้เป็นอย่างเชื้องช้า มีเพียงการติดต่อซื้อยูเรเนียม1,200ตันจากเบลเยียมและถูกส่งมาถึงสหรัฐในปีถัดไป
     ในที่สุด ต้นปี 1940 รัฐบาลสหรัฐอเมริกาจึงได้ให้บลประมาณสำหรับการวิจัยด้านอะตอมเป็นครั้งแรกแก่มหาวิทยาลัยโลมเบียเป็นจำนวนเงิน 6,000 ดอลล่าร์ ในปีนี้เช่นกัน คณะกรรมการระดับสูงของนักวิทยาศาสตร์ที่ประทเศอังกฤษก็มีรายงานออกมาว่า มีความเป็นไปได้ที่จะนำการแบ่งแยกนิวเคลียสของยูเรเนียมมาใช้เป็นอาวุธทางทหารได้ ซึ่งทำให้สหรัฐอเมริกาให้เงินสนับสนุนการวิจัยด้านอะตอมแก่มหาวิทยาลัยต่าง ๆ มากขึ้น ในปี 1941 สภาบันวิทยาศาสตร์แห่งชาติ ได้เสนอว่าลูกระเบิดจากการแบ่งแยกนิวเคลียสมีความเป็นไปได้ ในที่สุดก็มีการตั้งคณะกรรมการพิเศษ เอศ-1 ขึ้นมาดูแลเรื่องนี้ว่าเป็นไปได้หรือไม่ ถ้าได้ จะกินเวลาเท่าใด และเรื่องเป็นจริงเป็นจังขึ้นมาจากการที่สหรัฐอเมิรกาประกาศเข้าร่วมสงครามโลกครั้งที่ 2 เนื่องจากถูกโจมตีที่ อ่าวเพิร์ล ฮาร์เบิรล
      นักฟิสิกศ์รางวัลโนเบล อาร์เทอร์ เอช คอมป์ตัน ได้เข้าบหน้าที่ผู้อำนวยการของกลุ่มเอส-1 ซึ่งได้ย้ายมารวมกันที่มหาวิทยาลัยชิคาโกซึ่งที่นี้เองเฟร์กับทังานของเขาได้สร้างเครื่องปกิกรณ์นิวเคลียร์เครื่องแรกของโลกชื่อว่า ชิคาโกไพล์ –1 ได้สำเร็จเป็นเครื่องแรกของโลกในการทำลองในวันที่ 2 ธันวาคม 1942 เป็นการพิสูจน์ให้เห็นว่า ปฏิกิริยาลูกโซ่แบ่งแยกนิวเคลียร์เกิดขึ้นได้จริงและยังสามารถควบคุมและรักษาสภาพการเกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ไม่ให้เกิดความรุนแรงเกินไปได้อีกด้วย
      มิถุนายน 1942 กระทรวงกลาโหมเข้ามาดูแลโครงการโดยกองทัพน้อยทหารช่างเข้ารับช่วงงานทั้งหมดทุกโครงการที่กระจัดกระจายอยู่เข้ามาไว้ด้วยกันภายใต้ชื่อโครงการเป็นรหัสว่า มณฑลทหารช่างแมนแฮตตัน หรือต่อมาเรียกสั้นๆ ว่า โครงการแมนแฮตตัน โดยพันเอก เลสลีย์ อาร์.โกรฟส์ ผู้มีผลงานก่อสร้างอาคารกระทรวงกลาโหมหรือเพนตากอนมาเป็นหัวหน้า
     โกรฟส์ตัดสินใจครั้งสำคัญซื้อสถานที่ห่างไกลแทบรกร้าง 52,000เอเคอร์ ที่โอกริดจ์ ในมลรัฐเทนเนสซี่เป็นที่สร้างโรงงานผลิตยูเรเนียม กองทัพบกเรียสถานที่นี้ว่า ไซต์เอกซื Site x และเข้าได้ทำการตัดสินใจครั้งสำคัญอีกครั้งคือการเลือกตัวบุคคลเพื่อทำหน้าที่หัวหน้าและประสานงานกับนักวทยาศสราตรืทั้งหมดในโครงการที่มีชื่อรหัสว่า โครงการวาย Project Y ซึ่งเขาเอกนักทฤษฎีฟิสิกส์ 38 ปี คือ เจ.รอเบิร์ต ออปเพนไฮเมอร์ อาจารย์ มหาวิทยาลัยเบิร์กลีกับสภบันเทคโนโลยีแห่งแคลิฟอร์เนีย
     และเมื่อออปเพนไฮเมอร์เข้ารับหน้าที่ เขาเห็น่าผุ้ทีทำงานด้านฟิสิกส์ เคมี โลหกรรม รวมทั้งฝ่ายทหารสรรพาวุธ ควรมารวมอยุ่ในที่เดียวกันหมด ซึ่งโกรฟส์เห็นด้วย เขาได้พาโกรฟส์กับคณะทหารไปดูพื้นที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งใกล้กับลอสอะลาโมส ในมลรัฐนิวเม็กซิโก กองทัพบกซื้อบริเวณนั้นและรอบๆ ในหนึ่งเดือนต่อมา และได้ขื่อว่า ไซต์วาย site Y ซึ่งไม่ปรากฎบนแผนที่แต่มีที่อยู่ สำหรับผู้ที่ติดต่อกับโลกภายนอก รวมทั้งเป็นบ้านเกิดของเด็กทารกอีกหลายๆ คนด้วย
      ออปเพนไฮเมอร์เลือกสรรนักวิทยาศาสตร์มาทำงานโดยบอกว่าเป็นภารกิจที่หากสำเร็จจะยุติสงครามได้ดังนั้นจึงเป็นการรวมตัวของนักวิทยาศาสตร์ชั้นนำของโลกในโครงการนี้ โกรฟส์อนุมัติให้ซื้อพื้นที่ 500,000เอเคอร์ บนฝั่งแม่น้ำโคลัมเบียในมลรัฐวอชิงตันสำหรับผลิตโทเนียม เป็นอันว่าโครงการแมนแฮตตันมีหน่วยงานขนาดใหญ่แยกกันในพื้นที่ 3 แห่ง โกรฟส์ขีดเส้นตายว่าเมือถึงฤดูร้อน ปี 1945 ระเบิดอะตอมจะต้องพร้อมใช้งานคือมีเวลา 26 เดือน
      12 เมษายน รองประธานาธิบดี แฮรี เอส. ทรูแมน ถูกตามตัวเขาทำเนียบขาวเพื่อรับทราบการถึงแก่อสัญกรรมของประธานาธิบดี โรสเวลต์ อีก 2 ชั่วโมงต่อมา ทรูแมนสาบานตนเข้ารับตำแหน่างประธานาธิบดี
      กรกฎา 1945 โกรฟส์คากว่าจะผลิตระเบิดอะตอมได้ 3 ลูก โกรฟส์และออปเพนไฮเมอร์จึงตัดสินใจใช้ลูกระเบิดพลูโทเนียมสำหรับทดลองว่าลูกระเบิดจะใช้งานได้หรือไม่ โดยตั้งรหัสการทดสอบลูกระเบิดนี้ว่า ทรินิตี้ Trinity
     แสงสว่างี่ไม่เคยมีมาในโลก ที่เป็นเหมือนแสงสว่างของดวงอาทิตย์หลายดวงรวมกันพวยพ่งออกมาจากท้องของพระแม่ธรณี เป็นอาทิตย์อุทัยที่โลกไม่เคยเห็นมาก่อน ดังกับว่าดวงอาทิตยฺลูกมหึมาสียเขียวที่ขึ้นพ้นขอบฟ้าและไตสูงขึ้นไปกว่า 8 ฟุดในเวลาเพียงเสี้ยวของวินาที่ ทั้งยังพุ่งสูงขึ้นต่อไปจนแตะเมฆ..
     ขณะที่ลุฏไฟมหึมาเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1 ไม่ล์กำลังพุ่งขึ้นไปนั้น สีสันของมันเปลี่นยแปลงอยู่ตลอดเวลา จากสีม่วงเข้าไปจนเป็นสีส้ร ..เเรงที่รั้งความเป็นธาตุไว้ได้รับการปลกปล่อยจากพันธนาการที่จองจำไว้มาหลายพันล้านปี.. ประหนึ่งว่าโลกได้เปิดออกและฟ้าได้ผ่าแยกจากกัน
     แล้วความงียบอันสวัดวันก็พลันลั่นขึ้นมาด้วยเสียงกัมปนาทดังกว่าฟ้าร้อย..เสมือนเสียงร้องครั้งแรกของโลกใบหนึ่งี่เพิงคลอดใหม่แบบเดียวกับเสียงร้องของเด็กแรกเกิด
      จากนั้นขอบสีดำเหนือนชายกระโปรงก็เกิดขึ้นรอบการระเบิดและเมฆรูปดอกเห็ดก็ลอยขึ้นเหนือฟ้าที่กำลังรุ่ง…

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Chanson de Roland

City of God (St. Augustine)

Republik Indonesia I (The Kingdom)