Trojan War

           สงครามกรุงทรอย เป็นสงครามระหวางชาวอะคีอัสน์ (ชาวกรีก) กับกรุงทรอย หลังปารีสแห่งทรอยชิงเฮเลนมาจากพระสวามี พระเจ้าเมเนเลอัสแห่งสปาร์ตา สงครามดังกล่าวเป็นหนึ่งใเหตุการณ์สสำคัญที่สุดในเทพปกรณัมกรีก และมีการบอกเล่าผ่านงานวรรณกรรมกรีกหลายิ้น ที่โดดเด่นที่สุด คือ อีิลียด และโอดิสซีย์ของโฮเมอร์ อีเลียดเกี่ยวข้องกับกับการล้อมกรุงทรอยปีสุดท้าย ส่วนโอดิสซีย์อธิบายการเดินทางกลับบ้านของโอดิสเซียส ส่วนอื่นของสงครามมีการอธิบายในโคลง วัฎจกรมหากาพย์ ได้แก่ ไซเพรีย, เอธิออพิ, อิเลียดน้อย, อีลิอูเพือร์ซิส นอสตอย และเทเลโกนี ซึ่งปัจจุบันเหลือรอดมาเพียงบางส่วนฯ การศึกาแห่งกรุงทรอยเป็นแหล่งวัตถุดิบสำคัญที่ กวีและนักประพันธ์โศกนาฎกรรมกรีก เช่น เอสติลัส โซโฟคลีส และ ยูริพิดีส นำมาใช้ประพันะ์บทละคร นอกจากนี้กวี ชขาวโรมัน โดยเฉพาะเวอร์จิล และโอวิด ก็ดึงเอาเหตุการณ์จากสงครามทอยมาเป็นพื้นเรื่อง หรือเนื้อหาส่วนหนึ่งในงานประพันะ์ของตนเช่นกัน
          สงครามกำเนิดจากการวิวาทระหว่างเทีพอธีนา เฮรา และแอโฟรไดที หลังอีริส เทพีแห่งการวิวาทและความบาดหมาง ให้ผลแอปเปิดสีทอง ซึงบางครั้งรู้จักกันในนาม "แอปเปิลแห่งความบาดหมาง" แก่ ๐ผู้ที่งามที่สุด" ซูสส่งเทพีทั้งสามไปหาปารีส ผุ้ตัดสินว่าแอโฟร์ไดที เป็น "ผู้งดงามที่สุด" ควรได้รับแอเปิลไปเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน แอโฟรไดที เสกให้เฮเลน หญิงงามที่สุดในโลกและมเหสีของพระเจ้าเมเนเลอัสตกหลุรักปารีส และปารีสได้นำพระนางไปยังกรุงทรอย อกาเมมนอน พระเจ้าอรู่ไม่ซีนี และพระเขษฐาของพระเจ้าเมเนเลอัส พระสวามีของเฮเลน นำกองทัพชาวอะดีอันส์ไปยังกรุงทรอยและล้มกรุงไว้สิบปีหลังสิ้นวีรบุรุษไปมากมาย รวมทั้งอคิลลิสและอาเจแ็กซ์ ของฝ่ายอะดีอันส์ และเฮกเตอร์ และปารีสของฝ่ายทรอย กรุงทรอยก็เสยด้วยอุบายม้โทรจัน
          ฝ่ายอะคีอันส์สังหารชาวกรุงทรอย (ยกเว้นหญิงและเด็กบางส่วนที่ไว้ชวิตหรือขายเป็นทาส ) และทำลายวิหาร ทำให้เทพเจ้าพิโรธ ขาวอะคีอันส์ส่วนน้อยที่กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยและหลายคนตั้งนิคมในขชายฝั่งอันห่างไกล ภายหลังชาวโรมันสืบเชื้อสายของพวกตนไปถึงเอเนียส หนึ่งในชาวกรุงทรอย ผุ้กล่าวกันว่านำชาวกรุงทรอยที่เหลือรอดไปยังประเทศอิตาลีในปัจจุบัน

          ชาวกรีกโบราณคาดว่าสงครามกรุงทรอยตั้งอยู่ในประเทศตุรกีปัจจุบัน ใกล้กับช่องแคบดาร์คาเนลส์เมือล่วงมาถึงสมัยใหม่ คนส่วนใหญ่เชื้อว่าทั้งสงครามและกรุงทรอยเป็นนิทานปรำปราที่แต่งชขึ้นอย่างไรก็ดี ในปี 1868 นักโบราณคดีชขาวเยอรมัน ไฮน์ริช ชไลมันน์พบกับแผรงก์ คัลเวิร์ท ผุ้โน้มน้าวชไลมันน์ว่า กรุงทรอยเป็นสถานที่ที่มีอยุ่จริง โดยตั้งอยู่ที่ฮิสซาร์รคิประเทศตุรกี และชดลมันน์เข้าควบคุมการขุดค้นของคัลเวิร์ทบนพื้นที่ซึ่งเป็นทรัพย์สินองคับเลิร์ท คำถามที่ว่ามีความเป้นจริงทางประวัติศาสตร์ใดอยู่เื้องหลังสงครามกรุงทรอยหรือไม่นั้นยังไม่มีคำตอบ นักวิชาการจำนวนมากเชื่อว่านิยายดังกล่าวมีแก่นความจริงทางประวัติศาสตร์ แม้อาจหมายคึวามว่า เรื่องเล่าของโอเมอร์เป็นการผสมผสานของชาวกรีก ไม่ซีเนียนระหว่างยุคสัมฤทิธิ์ก็ตาม ผุ้ที่เชื่อว่าเรื่องเล่าสงครามกรุงทรอยมาจากความขัดแย้งในประวัติศาสตณ์อย่างเฉพาะมักระบุเวลาไว้ว่าอยุ่ในศตวรรษที่ 12 หรือ 11 ก่อนคริสตกาล ซึ่งค่อนข้างสอดคล้องกับหลักฐานทางโบราณคดีของการเผาทำลายทรอย https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B8%E0%B8%87%E0%B8%97%E0%B8%A3%E0%B8%AD%E0%B8%A2

Alexander the Great II

        พระเจ้าโปรุส, พระเจ้าเปาวระ อเล็กซานเดอร์มหาราช กับศึกพระเจ้าเปาวระ (พระเจ้าโปรุส)    กองทัพเกรียงไกรของ พระเจ้าอเล็กซานเอร์มหาราช จมราชันย์ผุ้พิชิตจักรวรรดิ์ต่างๆ ลงอย่างราบคาบ ได้กรีธาทัพทำศึกขึ้นแตกหักกับ พระเจ้าโปรุส จอมราชันย์แห่งรัฐ ปัญจาบ ซึ่งเป็นแค้วนหนึ่งของอินเดียโบราณ หรือชมพูทวีป
         แม้เวลาจะล่วงเลยมาเนิ่นนาม แต่ด้วยความกล้าหาญของโปรุส ที่ไม่สยบยอมผุ้รุกราน ยืนหยัดต่อสู้อย่างไม่หวั่นเกรง ก็ทำให้ศึกครั้งนั้นด้รับการจดจำว่า เป้นมหาสครามที่ยิ่งใหญ่ระหว่าง 2 จอมราชันย์ ที่ฝ่ายหนึ่งรบเพื่อเป็นผู้พิชิต โดยมีความปรารถนาที่จะครอบครองโลก ในขณะที่อีฝ่ายรบเพื่อปกป้องบ้านเมือง เพื่อสันติสุขในของประชาราษฎร

         อเล็าซานเดอร์ได้รับกายกย่อง่่า เป้น นักรบที่เก่งที่สุดในโลกยุคโบราณเปี่ยมไปด้วยความกล้าหาญ เป้นจอมทัพที่นำหน้าทหารบุกตะลัยไปในทุกๆ ที่ประกอบกับงความชาญฉลาดในการใช้ยุทธซิธีต่างๆ อย่างแยบยล ทไใ้พระองค์สามารถกำลัยได้ในทุกสมารภูมิ แม้กองทัพฝ่ายจรจะมีจำนวนน้อยกว่าก้ตาม
        โดยปัจจัยที่ทำให้พระองค์เป็นจอมราชันย์ที่เก่งทั้งบู๊และบุ๋น ที่เห็นแววว่า ต่อไปในภายภาคหน้พระโอรสจะต้องป็นกษัตรยิ์ท่ย่ิงใหย๋ ฟิลิปจึงถ่ายทอดความรู้ในด้านการทำศึก และเคี่ยวกรำฝึกฝนเพือให้พระองค์เติบใหญ่ตมแนวทางของมหารบุรุษ และได้เชื้อเชิญ อริสโตเติล สุดยอดนักปราชญ์ ผุ้รอบรู้ศาสตร์แขนงต่างๆ มาเป็นพระอาจารย์ให้กับพระโอรสอีกด้วย ซึ่งส่ิงที่พระเจ้าฟิลิปมุ่งหวัง ก็คือรวบรวมอาณาจักรกรีกให้เป็นหนึงเดียวและพระองค์ก็ทำได้สำเร็จในการรบกับพันรธมิตรกรีก บนทุ่งราบบีโอเชีย เชิงเขาปาร์นาสซัส โดยมีอเล็กซานเดอร์ ขณะพระชนมายุ 18 ชันษา ร่วมทำศึกด้วย
          ฟิลิปเป็นผุ้ที่คิดค้นยุทธวิะีที่แรียกว่า ฟาลังค์ โดยทหารแต่ละนายจะมีหอกยาวประมาณ 5 เมตร เป็นอาวุธคู่กาย ที่ใช้ป้องกันไม่ให้ข้าศึกบุกประชิดถึงตัว ในขณะเดียวกันก็ใช้เป็นอาวุธทำลายแนวตั้งรับของข้าศึกได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งต่อมาอเล็กซานเดอร์ได้นำยุทธวิะีนี้มาประยุกต์ใช้ด้วยการฝึกฝนทหารของพระองค์ให้ช่ำชองในการใช้หอกยาว 5 เมตรบนหลังม้า ทำให้กองทัพม้าของพระองค์ได้ชื่อว่า เก่งกาจในระดับไร้เที่ยมทาน
          เมื่อพระเจ้าโปรุส ทราบว่าอเล็กซานเดอร์กำลังยกทัพมาบทขยี้แค้วนปัญจาบแต่ก็หาหวั่นเกรงไม่ เพราะพระองค์ก็มีความช่ำชองในยุทธวิะีเชนกัน และด้วยความเชี่ยวชาญในตำราพิชัยสงคราม โปรุสซึ่งทราบถึงความไร้เที่ยมทานของกองทัพม้าของกรีก จึงได้ใช้ยุทธวิธีที่แตกต่างออกไป เพราะถ้ารบกันด้วยกองทัพม้าเหมือนเมื่องอื่นๆ โอกาสที่จะมีชัยเหนือกองทัพอเล็กซานเดอร์ ก็แทบไม่มีทางเป็นไปได้
          โดยส่งิที่กองทัพกรีกได้ประสบเมื่อทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากัน นั่นก็คือกองทัพช้างขนาดมนึมาจำนวนมหาศาล ที่สร้างความตื่นตะลึคงให้กับทั้งคนและม้้า ทำให้อเล็กซานเดอร์ต้องปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ชนิดที่เรียกว่า คิดนอกตำรา เพื่อไม่ให้โปรุสคาดเดาแนวทางการต่อสู้ของพระองค์ได้
           ประวัติศาสตร์ได้เล่าขานถึงการต่อสู่ระหว่าง 2 กองทัพว่าเป็นไปอย่างสูสี ซึ่งลึกๆ แล้ว น่าจะเป็นส่งิที่เอเล็กซานเดอร์ทรงโหยหามาเนิ่นนาน นั่นก็คือ ศัตรูที่คู่ควร ที่มีฝีมือและสติปัญญาทัดเทียมกัน
           เฮฟิสเทียน เป็นเม่ทัพชาวมาเกโดนีอา ของกองทัพอเล็กซานเดอร์มหาราช เขาเปนเพื่อสนิทกับอเล็กซานเดอต์มาตั้งแต่เยาว์วัย จนยในที่สุด ความสัมพันะ์ของทั้งสองก็ได้พัฒนาเหนือกว่ามิตรภาพระหว่งางเพื่อน เขาเป็นคนที่อเล็กซานเดอร์ไว้วางใจที่สุด แต่อย่งไรก็ตาม ด้วยความเสื่อขชองวัฒนธรรมกรีกและการมีอิทธิพลขึ้นมาของศาสนาคริสต์ซึ่งต่อต้านการรักร่วมเพศ ทำให้ประวัติศาสตร์ได้บันทึกเรื่องราวของทั้งสองว่าเป็น "เพื่อนที่ดีที่สุด" แทนเพื่อให้ได้รับการยอมรับ
         

ในบันทึก "อเล็กซานเดอร์ โรแมนซ์" บันทึกไว้ว่า "..วันหนึ่ง เมื่ออเล็กซานเดอร์อายุได้ 15 ชันษา [...] ได้แล่นเรื่อไปกับสหายเฮไพส์ตีออนจนไปถึงปิซา แล้วจึงลงไปเดินเล่นกับแฮไพส์ตีออน ซึ่งอายุของอเล็กซานเดอรืในบันทึกนี้เอง เป็นเบาะแสที่สำคัญต่อการศึกษาที่มาของเฮผิสเทียน  เพราะขณะอเล็กซานเดอร์อายุ 15 ชันษา เขาต้องกำลังศึกษาอยุ่ที่มีเอซา ภายใต้การประสาทวิชาโดย อริสโตเติล และด้วยมิตภาพของทั้งสองที่แน่แฟ้นทำให้รู้ได้ว่า เฮฟิสเทียนเป็นหนึ่งในนักเรียนที่นี่เช่นกัน
          เป็นที่รู้กันว่า ความสัมพันะ์ของเฮฟิสเทียนและอเล็กซานเดอร์นั้นมีมากเกิดกว่ามิตรภาพระหว่างเพื่อน ดังที่ อริสโตเติล ครุของทั้งสอง ได้อธิบายความสัมพันะ์ของทั้งคุ่ว่าเปรียบดั่ง "หนึ่งวิญญาณที่ดำรงอยุ่ในสองร่าง"
          ครั้งที่อเล็กซานเดอร์ รบชนะเปอร์เซีย เฮฟิสเทียนได้เดินนำอเล็กซานเดอร์ไปยังกระโจมที่คุมตัวสมาชิกราชวงศ์เปอร์เซียไว้ เมื่อพระพันปีแกมบิสทอดพระเจตรเห็นก็รีับเข้าไปคุกเขาอ้อนวอนขอชีวิตสมาชิกราชวงศ์เปอร์เซียต่อเฮฟิสเทียนด้วยความเข้าใจผิดคิดว่าเฮฟิสเทียนคืออเล็กซานเดอร์ เนื่องจากเฮฟิสเทียนนั้นตัวสุงบกว่าอเล็กซานเดอร์ ประกอบกับทั้งคุ่ยังหนุ่มและสวมชุดที่เหมือนกัน ซึ่งเมื่อพระพันปีแกมบิสทรงทราบก็เกิดความอับอาย แต่อเล็กซานเดอร์ก็รับสังแก่พระพันปีว่า "ทานไม่ได้เข้าใจผิดไปหรอกท่านแม่ เขาคนนี้ก็คือเล็กซานเดอร์เช่นกัน"
         ในฤดุใบไม่ผลิ 324 ปีก่อนค.ศ. เฮฟิสเทียนพร้ออเล็กซานเดอร์ได้เคลื่อนพลไปยังเอกแบบทานา และไปถึงในฤดูใบไม้ร่วง วันหนึ่งเฮฟิสเทียนเดินทางไปยังโรลละคร และทานไก่ต้นและไวน์เย็น แล้วจึงเกิดอาการไข้ เขาผ่วยอยู่เจ็ดวัน วันที่เจ็ดนันมีอาการหนักมาก จนอเล็กซานเดอร์ต้องรีบละทิ้งการชมการแข่งขันและมาหาเฮฟิสเทียนในทันที แต่ก็มาไม่ทัน เมื่ออเล็กซานเดอร์มาถึง เฮฟิสเทียนได้เสียชีวิตแล้ว พลูทาร์ก บันทึกไว้ว่า เนื่องจากเฮฟิสเทียนคิดว่ายังอายุน้อยและแข.แรงจึงปฏิเสธยาและคำแนะนำจาหมอมาโดยตลอด
         อเล็กซานเดอร์บัญชาให้สงสารไปยังโหรหลวงเพื่อตรัสถาม ว่าจะสามารถสักการะเฮฟิสเทียนเยี่ยงเทพเจ้าได้หรือไม่ โหรหลวงตอบกลัยมาว่มิอาจสักการะเยี่ยงเทพได้ แต่สามารถกระทำเยี่ยงวีรบุรุษจากสวรรค์ได้ อเล็กซานเดอร์เคลื่อนพลสุ่บาบิโลนเพื่อสร้างสุสานเฮฟิสเทียนอย่างย่ิงใหญ่ในฐานะวีรบุรุษจากสวรรค์ ..
            อริสโตเติล ยอดนักคิดจาโลกโบราณ ผุ้นำสมองของโลกยุคก่อนคริสต์ศักราชส่งความคิดเนิ่นนานถึงพันปี อริสโตเติล คือ ผุ้คิดค้นทฤษฎีมากมาย และมีหลายฤษฎีที่เปลี่ยนมุมองของความเชื่อดังเดิมจากหน้ามือเป็นหลังมือ และอริสโตเติลยังมีบทบาทที่โดดเด่นคือ การเป็น "บิดาแห่งสัววิทยา"

           เมื่ออเล็กซานเดอร์อายุได้ 13 ปี ฟิลปิโปสตัดสินพระทัยว่าอเล็กซานเดอร์ความได้รับกาณศึกษาขึ้นสุงขึ้น จึงเริ่มเสาะหาอาจารญ์ดีให้แก่บุตร เขาเปลี่ยนอาจารย์ไปหลายคน ซึ่งเป็นผู้สืบทอดของเพลโต ที่วิทยาลัยแห่งเอเธนส์ ซึ่งของลาออกเองเพื่อไปรับตำแหน่ง ในที่สุดฟิลิปโปสเสนองานนี้ใก้แก่ อริสโตเตลิ ฟิลิปโปสยกวิหารแห่งนิมฟ์ที่มีซษให้พวกเขาใช้เป็นห้องเรียน ค่าตอบแทนในกานสอนหนึังสือแก่อเล็กซษนเอร์ คือการสร้างเมืองเกิดของอริสโตเติล คือเมือง สตาเกราที่ฟิลิปโปสทำลายราบ ขึ้นมาใหม่ และให้ฟื้นฟูเมืองนี้โดยการซื้อตัวหรือปลดปล่อยอีดพลเมืองของเมื่องที่ถูกจับตัวไปเป็นทาศ และยกโทษให้แก่พวกที่ถุกเนรเทศไปด้วย
          นิเอซา เป็นเหมือนโรเงรียนประจำสำหรับอเล็กซานเดอร์และบรรดาบุตรขุนนางหรือเชื้อพระวงศ์ของมาเกโตนีอา นักเรียนที่เรียนพร้อมกับอเล็กซานเดอร์กลายเป็นเพื่อนของเขาและต่อมาได้เป็นแม่ทัพนายหารประจำตัว มักถูกกล่าวถึงด้วยคำว่า "สหาย" อริสโตเติลสอนเอล็กซานเดอร์กับบรรดาสหายในเรื่องการแพทย์ ปรัชญา ศีลธรรม ศาสนา ตรรกศาสตร์ และศิลปศาสตร์ ด้วยการสอนของอริสโตเติลทำให้อเล็กซานเดอร์เติบโตขึ้นมาด้วยแรงบันดาลใจอย่างสูงในงายเขียนของดอเมอร์ โดยเฉพาะอย่างย่ิงเรื่อง "อีเลียด" อริสโตเติลมอบงานเขียนฉบับคัดลอกของเรื่องนี้ให้เขาขุดหนึ่ง ซึงอเล็กซานเดอเอาติดตัวไปด้วยยามออกรบ
         อริสโดเติลเกิดที่สตายิรา ในแคว้นมาซิโดเนีย ประเทศกรซเมื่อ 384 ปี ก่อนคริสตกาล บิดาเป็นแพทย์ประจำราชสำนักพระจเ้าอมินทาสที่ 2 เนื่องจากเป็นบิดาเป็นแพทย์และนักวิทยาศาสตร์ทำให้อริสดตเติลในวัยเยาว์ได้ร่ำเรียนสรีรศาสตร์และสัตวศาสตร์จากบิดา เมื่อายุ 18 ปี เขาไปศึกษาอยุ่กับเพลโต ที่กรุงเอเธนส์ กระทั่งอายุ 38 ปี อาจารย์ได้ถึงแก่กรรมอริสโตเติลคิดว่า จะได้รับตำแหน่งหน้าที่การสอนแทน แต่ตรงกันข้าม กลับเป็นเซดนกราติส ที่ได้รับต่อมาเป็นเวลา 25 ปี ด้วยเหตุนี้จึงทำให้อริสโตเติลน้อยใจกลับไปยังแคว้นมาซิโเนียบ้านเกิดแล้วตั้งตนเป็นอาจารย์สอนหนังสือเพื่อเผยแพร่ทฤษฎีของตน
       

จนกระทั้งพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช พระโอรสของพระเจ้าฟิลปิส์ที่ 2 เสด็จขึ้นครองราชย์ในมาซิโดเนีย อริสโตเติลก็กลับมายังกรุงเอเธนส์อีกครั้ง และยกบ้านของตนให้เป็นโรงเรียนเรียกว่า ไลเซียม อริสโตเติลจัดตั้งดรงเรียนสอนวิชาปรัชญาซึ่งมีการแลกเปลี่ยนทรรศนะระหว่าลูกศิษย์กับอาจารย์ขึ้น
          ความเลื่อมใสที่มีต่ออริสโตเติลนั้นค่อยๆ หมดไปตามกาลเวลา พร้อมกบการสิ้นพระชนม์ของพรเจ้าอเล็กซานเอร์มหาราชบวกกับการที่อรสโตเติลถูกความอิจแาริษยาและถูกใส่ร้ายป้ายสีไม่ไหม ทำให้เขาต้องเนรเทศตัวเองไปอยุ่ในเขตเมืองกาลาส และถึงแก่กรรมเมื่อ 322 ปีก่อนคริสต์ศักราชวรมอายุได้ 62 ปี...
           - https://kunlamai105.wordpress.com/%E0%B9%80%E0%B8%99%E0%B8%B7%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%9A%E0%B8%97%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%99/%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B9%82%E0%B8%95%E0%B9%80%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%A5-aristotle/
         - https://wikivisually.com/lang-th/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%AE%E0%B8%9F%E0%B8%B5%E0%B8%AA%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%99
          - https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%AE%E0%B8%9F%E0%B8%B5%E0%B8%AA%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%99
          - https://workpointnews.com/2018/02/04/%E0%B9%82%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B8%E0%B8%AA-vs-%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B9%87%E0%B8%81%E0%B8%8B%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%AF-%E0%B9%80%E0%B9%80/
          -

Alexander the Great

           อเล็กซานเดอร์ที่ 3 แห่งมาเกโดนีอา 323 ปีก่อนคริสตกาล หรือที่รู้จักกันโดยทั่วไปว่า อเล็กซาน

เดอร์มหาราชเป็กษัตริย์กรีก จากราชอาณาจักมาเกโดนีอา ผุ้สร้างชื่อเสียงมากที่สุดของราชวง์อาร์กีด เป็นผุ้สร้างจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ยุคโบราณ เกิดที่เมืองเพลลา ตอนเหนือของมาเกโดนีอา เมื่อปีที่ 356 ก่อนคริสตกาล ได้รับการศึกษาตามแบบกรีกดั้งเดิมภายใต้การกำกับดูแลของอริสโตเติล นักปรัชญากรีกผุ้มีชื่อเสียง สืบทอดราชบัลลังก์ ต่อาก พีลิปโปสที่ 2 แห่ง มากเกโดนีอา เมื่อ ปีที่ 336 ก่อน คริสตกาลหลังจากที่พระบิดาถูกลอบสังหาร สวรรคตในอีก 13 ต่อมาเมื่อพระชมมายุเพียง 32 พรรษาแม้ว่าราชบัลลังก์และจักรวรรดิของอเล็กซานเดอร์จะอยู่เพียงชั่วครู่ยาม แต่ผลกระทบจากการพิชิตดินแดน

ของพระองค์ส่งผลสืบเนื่องต่อมาเป็นเวลาหลายศตวรรษท อเล็กซานเดอร์ถือเป็นหนึ่งในบุรุษผุ้มีชื่อเสียงมากที่สุดในโลกยุคโบราณมีชื่อเสียงเลื่อลือในความสามารถทางการรบ ยุทธวิธีและการเผยแพร่อารยธรมกรก ไปในดินแดนตะวันออก
          พระเจ้าฟีลิปโปทรงนำแว่นเคว้นกรีกโดยมกบนแผ่นดินใหญ่กรีซให้มาอยู่ภายใต้การปกครองของมาเกโดนีอา โดยใช้ทั้งกลวิะีทางการทูตและทางทหาร เมื่อพลิปโปสวรรคต อเล็กซานเดอร์จึงได้สืบทอดราชอาณาจักรที่เข้มแข็งและกองทัพที่เปี่ยมประสบการณ์ พระองค์เป้นที่ยอมรับในด้านการรบจากแว่นเคว้นกรีซ และได้เร่ิมแผนการขยายอำนาจแผ่อาณาจักรเปอร์เซีย และกระทำการรณยุทธ์อย่างต่อเนื่องติดต่อกันเป็นเวลาร่วมสิบปี อเล็กซานเดอร์เอาชนะชาวเปอร์เซียครั้งแล้วคั้งเล่า นำัพข้ามซีเรีย อัยิปต์ เมโสโปเตเมีย เปอร์เซีย และแบคเทรีย ทรงโค่นล้มกษัตริย์พระเจ้าอาไรอัสที่ 3 แห่งเปอร์เซียและพิชิตจักรวรรดิเปอร์เซียได้ทั้งหมด พระองค์ไล่ตามความปรารถนาที่ต้องการเห็น "จุดส้ินุสดของโลลกและมหาสุมทรใหญ่ที่เบื้องปลาย" จึงยกทัพบุกอินเดียแต่ต่อมาถูกบีบให้ต้องถอยทัพกลับโดยบรรดาทหารท่กำเริบขึ้นเนืองจากเลื่อหน่ายสงคราม

          ปีที่ 336 ก่อนคริสตกาล ขณะที่พีลิปโปอยู่ที่ Aegae เข้าร่วมในพิธีวิวาห์ระหว่างคลีโอพัตรา บุตรสาวของตนกับโอลิเพียส กับอเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งเอพิรุส ซึ่งเป็นน้องชายของโอลิมเพียส พระองค์ถุกลอบสังหารโดยยานทหารราชองครักา์ของพระงค์เอง ค อเพาซานิอัสแห่งโอเรสติส ขณะที่เพาซานิอัสพยายาลหลบหนี ก็สะดุดล้มและถูกสังหารโดยสหายสองคนของอเลกซานเอร์ คือ เพอร์ติดคัส กับเลออนนาตุส อเล็กซานเดอร์อ้างสิทธิ์ขึ้นเป็นกษัตริย์ด้วยกาสนับสนุนของกองทัพมาเกโดนีอาและขุนนางแห่งมาเกโดนีอาเมืออายุได้ 20 ปี
         ศึกแห่งอสซุส
         

เมื่อ 333 ปี ก่อนคริสการ พ.ศ. 212 พระองค์ยกทัพสู่อาณาจักรเปอร์เซียเพื่อท้ารบกับกษัตริย์ดาไรอุสที่ 3 แห่งเปอร์เซีย ที่เชื่อว่าเป็นผุ้จ้างคนลอบสังหารพรเจ้าพีลิปโปที่ 2 พระบิดาของพระองค์ ในศึกแห่งอสซุส ทัพของทั้งคู่เผชิญหน้ากันที่กัวกาเมล่า (ในตะวันออกกลาง หรือพื้นที่ส่วนมากของระเทอิรักในปัจจุบัน) โดยที่กองทัพของอเล็กซานเดอร์มหาราชมีเพียง 20,000 เท่่านั้น ขณะที่อกงทัพเปอร์เซียมีนบแสน แต่ด้วยความกล้าหาญของทหารมาเกโดนีอาทุกคน กับการวางแผนการรบที่ชาญฉลาดอเล็กซานเดอร์มหาราช ทำให้พระองค์ได้รับชัยชนะแม้จะสูญเสียเป็นจำนวนมากก็ตาม ในการรบครั้งนี้นับเป็นการรบที่มีชื่อของอเล็กซานเอร์มหาราชที่สุด เนื่งอจากพระองค์ารงควบบูซาเฟลัสบุกเดียวฝ่ากองป้องกันของทหารเปอร์เซียแล้วข้างหอกใส่กษัรติย์ดาโไรอุส ทำให้กษัตริย์ดาไรอุสตกพระทัย และหบหนีขึ้นเขาไปในที่สุด ผลจากการบครั้งนี้ทำให้อเล็กซานเดอร์มหาราชได้เข้าสู่นครเปอร์ซีโปลิส ศุนย์กลางอาณาจักรเปอร์เซีย และได้เป็นพระราชาแห่งเอเชีย
          พ.ศ. 216 พระองค์ได้ทุลถึง กรุงตักศิลา แคว้นคันธาระ เมื่อที่มีชื่อเสียงด้านการศึกษาทั้งพุทธ

ศาสนา และพราหมณ์ ณ ที่นี้ พรเจ้าอัมพิราชา ไม่ได้ทรงต่อต้านเพราะเห็นว่าตัวเองมีกำลังอำนาจไม่เข้มแข็. พอท่จะต้านศัตรูต่างแดนได้ จึงได้เปิดเมืองต้อนรับอเล็กซานเดอร์ ซึ่งพระองค์ก็ไม่ได้ทำอะไร เพีงแต่ให้ตักกศิลาเป็นเมืองขึ้นต่อมาเดโดนีอาเท่านั้น แล้วให้ปกครองตามเดิมแลวทรงขอให้ตักกศิลาส่งทหารมาช่วยรบปัญจาบ 5,000 คน ซึ่งพระเจ้าอัมพิราชาก็ยินยอม
          การรับครั้งสุดท้าย ของอเล็กซานเดอร์กับพระเจ้าโปัศหรือ เจ้าพอรุศ (หากใชสำเรียงเอชียจะเรียกว่า พระเจ้าเปารวะ) แม้จะจบลงด้วยการหย่าศึก แต่พระเจ้าอเล็กซานเดอร์ก็ได้รับชัยชนะและสามารถจับตัวประเจ้าเปรุสเป็นเชลยศึกได้อีกด้วย
       

 หลังจากเสร็จศึกพระเจ้าเปาวระแล้ว อเล็กซานเดอร์ได้สดับถึงความมั่งคั่งสมบูรณ์ของ แคว้นมคธ และได้ตระเตรียมยาตราทัพมาตีแต่ทหารของพระองค์ที่ร่วมศึกกับพระองค์ พากันเบื่อหน่ายการรบ ซึ่งแต่แต่ศึกพระยุพราช เป็นเวลากว่า 15 ปีที่ทหารไม่ได้กลับบ้านเลย และใหนความเห็นว่าถ้าตีมคธได้ก็คงตีแคว้นอื่นต่อไปอีกไม่มีกำหนดสิ้นสุดประกอบกับ ทหารบางคนลังเลและก่อกบฎไม่ยอมสุ้รบอีกต่อไป อเล็กซานเดอร์จึงต้องจำพระทัยเลิกทัพกลับ..
           แม้อเล็กซานเอดร์จะมีมเหสีอยุ่ 3 อค์ แต่สาเหตุที่ทำการอภิเษกสมรนั้นก็ล้วนเกิดจาปัจจัยทางการเมืองเป็นสำคัญ ดังที่คนส่วนใหญ่ทราบกันดีว่าความสัมพันธ์ของพระองค์กับทหารและเพื่อสนิทที่มีนามว่า เฮฟีสเทียน นั้นเกิดกว่าคำว่าเพื่อสนิทหรือเจ้ากับขา อริสโตเติล อธิบายว่าอเล็กซานเดอร์กับเฮฟีสเทียนนั้น เป็น "หนึ่งวิญญาณที่ดำรงอยุ่ในสองร่าง เมื่อเฮฟีสเทียนเสียชีวิตจากอาการป่วย อเล็กซานเดอร์โทมนัสนอนกอดศพของเฮฟีสเทียนและร้องไห้อยู่สองวันสองคืนโดยที่ไม่ได้เสวยอะไรเลย ไม่ตอบสนองต่อส่ิงรอบข้าง

           พลูตาร์ก ได้บันทึกว่า ในปี พ.ศ. 220 ตรงกับฤดูใบไม่ผลิ เมื่อเอล็กซานเดอร์เสด็จฯ ไปถึงเมืองบาลิโลนเพื่อไปทอดพระเนตรสุสานที่เก็บศพ"เฮฟิสเทียนพระสหายสินท แต่กลับยังสร้างไม่เสร็จ ปรากฎว่า พระองค์ทรงยกเลิกพิธีเคารพศพกลับมาเสวยน้ำจันฑ์ติดต่อกันหลายวัน ด้วยความตรอมใจและพระวรกายทรุดโทรด ทำให้อเล็กซานเดอร์เสด็จสวรรคตเพียงไม่กี่เดือนให้กลังเฮฟีสเทียนเสียชีวิต อย่างไรก็ตามสาเหตุการสวรรคตยังไม่เป็นที่แน่ชัด บ้างสันนิษฐานว่า ทรงถุกบอลปลงพระชนม์โดยการวางยาพิษในไวน์...https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AD%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B9%87%E0%B8%81%E0%B8%8B%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A#%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%9A%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%A1%E0%B8%A5%E0%B9%88%E0%B8%B2_(%E0%B8%A8%E0%B8%B6%E0%B8%81%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%8B%E0%B8%B8%E0%B8%AA)

Julius Caesar II

            หลังเข้าควบคุมรัฐบาล ีซาร์ เร่ิมโครงการปฏิรูปสังคมและสังคมและรัฐบาล รวมที้งการสถาปนา ปฏิทินจูเลียน ปฏิทินเจูเลียดคือ ปฏิทินที่สร้างขึ้นดดยกงศุล จูเลียส ซีซาร์ แห่ง โรมัน โดยปฏิรูปจากปฏิทินโรมัน เมื่อ 46 ปีก่อนคริสต์ศักราช มีผลบังคับใช้ในปีถัดไปคือ 45 ปี ก่อนคริสต์ศักราช รอบปีหนึ่งของปฏิทินจูเลียนมี 12 เดือน มีจำนวน วัน 365 วัน นอกจากนี้เดือนกุมภาพันะ์จะเพิ่มอธิกวาร ทุกๆ สี่ปี ดังนั้นรอบปีโดยเฉลี่ยต่อสี่ปีของปฏิทินจูเลียนเท่ากับ 365.25 วัน

          Et tu Brute"  เจ้าเองหรือบรูตุส สงครามแลางเมืองชุดใหม่ อุบัติ และรัฐบาล สาธารณรัฐอันมีรัฐธรรมนูญไม่เคยถูกฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์ อ็อกตาวิอุส ทายาทบุญธรรมชองซีซาร์ ซึงภายหลังรู้จักกันในพระนาม จักพรรดิเอากุสตุส เถลิงอำนาจแต่ผุ้เียวหลังพิชิตศัตรูในงครามกลางเมืองนั้น อ็อกตาวิอุสรวบรวมอำนาจและเร่ิมสมัยจักรวรรดิโรมัน
 เขารวมระบบข้าราชการประจำของสาธารณรับเข้าสุ่ศุนย์กลางและสุดท้ายประกาศตนเป้น "ผู้เผด็จการตลอดชีพ" ทำให้เขายิ่งมีอำนาจมากขึ้นไปอีก แต่ความขัดแย้งทางการเมืองใต้น้ำยังไม่สงบ และใน ไอดส์มีนาคม คือ 15 มีนาคม 44 ปี ก่อน ค.ศ. ซีซาร์ถูกลุ่มสมาชิกวุฒิสภากบฎลอบสังหาร นำโดยมาร์กุส ยูนิอุส บรูตุสผุ้ลูก  ผู้ซึ่งเป็นคนสนิทและเป็นเสมือนลูกศิษย์ โดยพูดเป็นประโยคสุท้ายเป้นภาษาละตินว่า
           คนรู้จักชีวิตส่วนมากของซีซาร์จากบันทึกการทัพของเขาเองและจากแหล่งข้อมุบร่วสมัยอื่น ส่วนใหญ่เป็นจดหมายและสุทรพจน์ของกิแกโรและงานเขียนประวัติศาสตร์ หลายคนถือซีซาร์เป็นผุ้บัญชาการทหารที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์คนหนึ่งhttps://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B9%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%AA_%E0%B8%8B%E0%B8%B5%E0%B8%8B%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%8C
            จุดจบรัฐบุรุษผุ้ิย่งใหญ่ "จูเลียส ซีซาร์"

            ซีซาร์ เกิด เมื่อประมาณ 100 ปี ก่อนคริศต์ศักราช ครอบครัวเป้นตระกูลขุนนางเก่าแก่ ฐานะมั่งคั่ง บิดาชื่อว่า "เคอุส จูเลียส ซีซาร์" ส่วนมารดาคือ "ออเรเลีย คอตต้า" เข้าเป็น มนุษย์คนแรกที่เกิดโดยวิธีผ่าตัดหน้าท้อง แต่กำพร้าพ่อตั้งแต่อายุ 16 ปี จึงต้องเป็นหัวหน้าครอบครัว
            ในยุคนั้น สาธารณรัฐโรมัน กำลังตกอยุ่ในวิกฤตการณ์เลวร้ายหลังสงครามพุนิคครั้งที่สอง ประชาชนมีชีวิตความเป็นอยุ่ยากจนข้นแค้น บ้านเมืองเต็มไปด้วยความวุ่นวายและแตกสามัคคี มีการก่อกบฎต่อต้านรัฐบาลอย่างต่อเนื่อง รุนแรง เพราะชนชั้น ปกครองเอาแต่เสวยสุขไม่สนใจบ้านเมือง และแข่งขันแย่งชิงอำนาจกัน ขาดผุ้นำที่มาสร้างความเป็นปึกแผ่นในชาติ แต่แล้วฟ้าก็ประทาน "จูเลียส ซีซาร์" ให้มาเป็นรัฐบุรุษผุ้ยิ่งใหญ่
           หลังสะสมบารมีทางการเมืองได้มากพอ โดยไต่เต้าจากทหารหนุ่มตัวเล็กๆ ขึ้นมาเป้นผุ้กำกับดูแลการเงินการคลังของรัฐ ผุ้ว่าการสเปน และกงศุล เขาได้ร่วมมือกับสองนายพลผุ้ทรงอิทธิพบของสาธารรรับโรมันคือ "ปอมเปย์" และ "คราสซุส" จัดตั้งคณะไตรมิต ขึ้นปกครองโรมัน ด้วยเสียงสนับสนุนจากสภาสูงเป็นครั้งแรก จากนั้นจึงได้รับเลือกเป็นแม่ทัพใหญ่ยกพลออกไปรบกับพวกกอล หรือฝรั่งเศสในปัจจุบัน ตีเมืองเล็กเมืองน้อยมาอยุ่ในอาณัติโรมากมาย

           บารมีของเขาแผ่ขยายออกไปอย่างกว้างไกล พร้อมกับฐานะที่มั่งคั่งขึ้น และศัตรูมากขึ้นเป็นเงาตามตัว ดดยภายหังเขากับสองนายพลคู่มิตรเปิดศึกชิงดีชิงเด่นกันเองจนแกตหัก เพราะต่างก็อยากจะผุกขาดการปกครองโรม ผลสุดท้ายด้วยกำลังทหารและอำนาจบารฒีที่เหนือกว่า ทำให้ "ซีซาร์" ยึดอำนาจสำเร็จ และได้รับเลือกเป็นผุ้ชี่ำของโรม คุมการปกครองเบ็ดเสร็จแต่เพียงผุ้เดียวสมใจปรารถนาถึง 10 ปีเต็ม ต่อมาเมือยกพลปราบปรามดตีดินแดรแอฟริกาและสเปนได้สำเร็ จึงได้รับการยกย่องเป็น "หัวหน้าผุ้เผด็จการ" ตลอดชีวิต
           อย่างไรก็ดี คนที่เป็นใหญ่และอยุ่ในอำนาจนานๆ มักจะลุแก่อำนาจและหวงแหนเก้าอี้ จนยอมทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาไว้ "ซีซาร์" ก็เช่นเดียวกัน จารัฐบุรุษผุ้ยิ่งใหญ เขากลายเป้นผุ้ทำลายสาธารณรับดรมั แม้จะเป้นักรบที่เก่งกล้าสามารถในศึกสงคราม แต่ "ซีซาร์" ก็มีความทะเยอทะยานกระหายอำนาจ จนขึ้นชื่อเรื่องความโหดร้ายทารุณ
           กระนั้น จุดอ่อน สำคัญที่นำไปสู่จุดจบคือ ความเมตตาที่เขามัหยับยืนให้ศัตรุ ทั้งๆ ที่จับได้หลายหนว่ามีแผนลอบสังหารตน แต่เขากลับน่ิงนอนใจไว้ชีวิตซะทุกครั้ง กระทั่งต้องมาจบขีวิตโดยไม่ทันระวังตัว จากการถูกลอบสังหารของลูกเลี้ยงทรพี "มาร์คุส จนิอุส บรูตุส" ขณะอายุ 55 ปี
         

ก่อนปิดฉากชีวิต มีลางบอกเหตุหลายอย่างที่บ่งชีว่า ดรมกำลังจะสุญเสียนักรบและนักปกครองผุ้ยิ่งใหญ่ โดยหนึ่งวันก่อนวันเกิดเหตุ จู่ๆ พายุก็โหมกระพือย่างหนัก และมีดาวหางปรากฎบนท้องฟ้า ภรรยา ของ "ซีซาร์ รู้สักสังหรณืใจไม่ดี จึงอ้อนวอนสามี มิให้เดินทางไปประขุมสภาเชเน? รุปปั้นของเขาได้หล่นลงมาแตกละเอดียเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ระหว่งนั้นมีชายผุ้หวังดีแอลสงจดหมายที่มีรายชือผุ้บอลทำร้ายและรายละเอดียดเป็นชิ่นเล็กชิ้นน้อย ระหว่างนั้นมีชายผุ้หังดีแอบส่งจดหมายที่มีรายชื่อผุ้ลอบทำร้ายและรายละเอดียดเกี่ยวกับแผนการบอลสังหารทั้งหมด กระนั้น "ซีซาร์" ไม่ใยดีแม้แต่จะเปิดจดหมายอ่น กระทังวินาที สุดท้ายของขชีวิตมาถึง ของวันหนึ่ง 44 ปีก่อนคริสต์ศักราช ขณะที่ำลังยืนอ่านรายงานประชุม สภาเซเนท "ซีซาร์" ถุกลูกเลี้ยงทรพีปลิดชีพอย่างไม่ทันตั้งตัว ด้วยคมดาบที่ปักทะลุลำคอ สงผลให้ลมลงขาดใจตาย จมกองเลือด
            ความบ้าอำนาจและกระหายสงคาม เพื่อแผ้วถางทางสุ่ความยิ่งใหญ่ ทำให้รัฐบุรุษขอกงกรุงโรมสร้างศัตรุไว้มากมายรอบตัว แต่แล้วเขาก็ไปไม่ถึงฝั่งฝันที่อยากจะขึ้นเป็นจักรพรรพิปกครองโรมั เพราะสุดท้ายตำแหน่งจักพรรดิองค์แรกของจักรวรรดิโรมันตกเป็ของ "กายุส ยูลิอุส "กซาร์ ออกุสตุส" บุตรลุญธรรมที่ถุกวางตัวให้เป็นทายาทการเมืองของ "จูเลียส ซีซาร์" https://www.thairath.co.th/content/417260

Julius Caesar

             กาอิอุส ยูลิอุส ไกซาร์ หรือ จูเลียส ซีซาร์  เป็นรัฐบุรุษ แม่ทัพ และผุ้ประพันธ์ร้อยแก้วอันเลื่องชื่อ

ขาวโรมัน เขามีบทบาทสำคัญในเหตุกาณ์อันำไปสู่การสิ้นสุดสาธารณรัฐโรมันและความเจริญของจักรวรรดิโรมัน
             ใน 60 ปี ก่อน ค.ศ. ซีซาร์, กรัสซุส และพอมพีย์ ตั้งพันธมิตรทางการเมือง ซึ่งจะครอบ

งำทางการเมืองโรมันไปอีกลายปี ความพยายมของพวกเขาในกสั่งสมอำนาจผ่านยุทธวิะีประชานิยม ถุกชนชั้นปกครองอนุรักษนิยมในวุฒิสภาโรมันคัดค้าน ซึ่งในบรรดานั้นมี กาโตผุ้เยา(Cato the Younger) ร่วมด้วย

            ด้วยการสนับสนุนบ่อยครั้งของ กิแกโร "มาร์กุส ตุลลิอุส กิแกโร นักปรัชญา รัฐบุรษ นักกฎหมาย นักทฤษฎีการเมือง และนักนิยมรัฐธรรมนูญชาวโรมันโบราณ เขาเกิดในตระกุลขุนางอันมั้งคั้งในตำแหน่งขุนคลัง เป็นที่รู้จักแพร่หลายในฐานะนักพูดและกวีทีมีชื่อเสียงที่สุดของโรมันทำให้ ซีซาร สามารมขยายดินแดนโรมันไปถึงช่องแคบอังกฤษ และแม่น้ำไรน์ ซีซาร์เป็นแม่ทัพโรมันคนแรกที่ข้ามทั้งสองฝั่งเมื่อเขาสร้างสะพานข้ามแม่น้ำไรน์และบุกครองบริเตนครั้งแรก

           

 สงครามกอล เป็นชุดการทัพ ซึ่งจูเลียส ซีซาร์ เป็นผุ้ดำเนินต่อชนเผ่ากอลหลายเผ่า สงครามกินเวลาตั้งแต่ 58 ปี ก่อน ค.ศ. ถึง 50  ปีก่อน ค.ศ. จนลงเอยด้วยยุทการที่อะลีเซียอันเด็ดขาดใน 52 ปีก่อ ค.ศ. ชัยชนะอย่างสมบูรณ์ของโรมันส่งผลให้สาธารณรัฐโรมัน ขยายเหนือทั้งอกล( ประเทศฝรั่งเศสและเบลเยียนในปัจจุบันเป็นหลัก) แม้ว่าเผ่ากอลจะมีความเข้มแข็งทางทหารสูสีกับโรมัน แต่ความแตกแยกภายในทำให้ซีซาร์คว้าชัยได้โดยง่ายและความพยายามของเวอร์ซินเกโทริกซ์ ในการผนึกชาวกอลต่อการบุกครองของโรมันสายเกินไป สงครามนี้ปูทางให้จูเลียส กลายเป้ฯผุ้ปกครองสาธารณรัฐโรมันแต่ผุ้เดียว

              แม้ซีซาร์พรรณนาการบุครองนี้ว่าเป้ฯการปฏิบัติตัดหน้าข้อศึก แต่นัประวัติศสตร์ส่วนใหย่ตกลงกันว่าสงครามนี้ส่วนใหญ่ต่อสู้เพื่อส่งเสริมอาชีพทางการเมืองของซีซาร์และจ่ายหนี้สินมหาศาลของเขา กระนั้น สงครามกอลยังเมีความสำคัญทางทหารอย่างมากต่อชาวโรมัน เพราะโรมันถุกชนเผ่าพื้นเมืองทั้งที่อาศัยอยู่ในกอลแะหนือไปกว่านั้นโจมตีหลายครั้ง การพิชิตกอลทำให้โรมันควบคุมแม่น้ำไรน์ ซึ่งเป็นพรมแดนธรรมชาติ จูเลียส ซีซาร์อธบายไว้ในหังสือ "ความเห็นต่อสงครามกอล"..https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B9%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%AA_%E0%B8%8B%E0%B8%B5%E0%B8%8B%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%8C

                 หนึ่งในงานเขียนสำคัญที่มีอิทธิพลมากที่สุดในประวัติศาสตร์การทหารสมัยดรมันคือ "ความคิดเห็นต่อสงครามกอล Commentarii de Bello Gallico กับ "ความคิดเห็นต่อสงครามกลางเมือง Commentarii de Bello Civiliที่เขียน โดยแม่ทัพและรัฐบุรุษของสาธารณับโรมัน จูเลียส ซีซาร์ งานเขียนทั้งสองนี้เป็นผลงานชิ้นสำคัญที่เขาเขียนขึ้น เพื่อยกย่องความสามารถของตัวเขาเองว่า มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะขึ้นเป็นผุ้ปกครองโรมเหนือคู่แข่งทางการเมือง คนอื่นๆ วึ่งซีซาร์ได้แสดงถึงการเป็นนักเขียนที่มีความสามารถเท่าๆ กับเป็นผุ้บัญชาการทหาร และลักษณะงานเขียนของเขากลายเป็นแบบอย่างของงานเขียนประวัติศาสตร์การทหารในสมยศตวรรษที่ 19 

                 ด้วยวัตถประสงค์ของงานเขียนที่หวังผลทางการเมือง เนื้อหาในงานเขียนของซีซาร์ย่อมีลักษณะเชิดชูความสามารถของเขาและลทบาทในสงครามที่เขาเป็นผุ้บัญชาการโดยอ้งความเป็นhttp://kamiuzg.blogspot.com/2015/02/normal-0-false-false-false-en-us-x-none.html

เจ้าของความสำเร็จในการวิเคราะห์เหตุการณ์ในสมารภูมิอย่างเยือกเย็น กระนั้นเหตุการณ์ที่เขาบันทึกเป็นข้อเท็ํจจริงที่เกิดขึ้น ลักษณะการเขียนของซีซาร์จะใช้วิะีการบรรยายการดำเนินสงครามและการเล่าเรื่องสมรภูมิตามรูปแบบของกรีก แตงานเขียนของเขามีความแตกต่างจากของ ธูซิดิเอด และ เซโนฟอน ที่มองบุคลากรในกองทัพและจิตวิทยาของมวลขนเป็นส่ิงขับเคลื่อนสงคราม ซึซาร์มอง่า สงครามเป็นศาสตร์ที่ใช้ความรุ้ความสามารถของผุ้บั๙าการในการชับเคลื่อนและกำหนดทิศทางขณะที่เหล่าทหารในสนามรบเป็นหุ่นที่ำทหน้าที่ตามแผนอันเฉลียวฉลาดของผุ้บัญชาการ(แม้ซีซาร์จะให้การยอย่องทหารที่ทำหน้าที่ได้สมวีรบุรุษก็ตาม) ซึ่งมอมองดังกล่าวนี้ทำให้เกิดมุมองในการเขียนประวัติศาสตร์การทหารที่ให้ความสำคัต่อศาสตร์การบัญชากองทัีพ หรือจะเรียกว่า "ประวัติศาศตร์ของผุ้นำทางทหารผุ้ยิ่งใหญ่"

                 ความสำเร็จจากการบุคครองบริเตน และความสำเร็จจากสงครามกอลทำให้เขามีอำนาจทางทหารซึ่งไม่มีผุ้ใดเทียม และคุกคามฐานะของพอมพีย์ซึ่งเปลี่ยนไปเข้ากับวุฒิสภา หลังกรัสซุสเสียชีวิตใน 53 ปี ก่อน ค.ศ. เมื่อสงครามกอลยุติ วุฒิสภาสั่งซีซาร์ให้ลงจากตำแหน่งบังคัฐบัญชาทหารของเขาและกลังกรุงโรม ซีซาร์ปฏิเสธคำสั่งนั้น และใน 49 ปี ก่อน ค.ศ. เขาทำการบข้ามแม่น้ำรุบิโก ซึ่งเป็นแม่น้ำตื้นๆ ทางตะวันออกเฉียเหนือของประเทศอิตาลี ยาวปรมาณ 80 กิโลเมตร ทอดยาวจากเทือกเขาแอเพนไนน์ไปจนถึงทะเลเอเดรียติก.. ทำให้เกิดสำนวน "ข้าแม่น้ำูบิคอน" ซึ่งแปลว่า ผ่านจุดที่ไม่มีทางหวนกลับ และหมายถึง การประกาศสงครามของจูเลียส เนื่องจากเส้นทางการไหลของแม้น้ำได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากนับตั้งแต่นั้น จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะยืนยันอย่างชัดเจนว่าแม่น้ำรูบิคอนมีเส้นทางการไหลอย่างไรเมือซีซาร์และกองทหารลีเจียของเขาข้ามแม้น้ำนั้น

           

 เขาบุกเข้าอิตาลีพร้อมอาวุธ เกิดสงครามกลางเมือง ที่เป้ฯความชัดแย้งทางการเมือง การทหาร ในสาะารณรับโรมัน ก่อนสถาปนาเป็นจักรวรรดิโรมัน สงครามนี้เร่ิมจากการเผชิญหน้าทั้งทางการเมืองและการทหารหลายครั้งระหว่างจุเลียน ซีซาร์ ผุ้สนับสนุทางการเมืองของเขา และ ลีเจียด กับ กลุ่มแยกอนุรักษนิยมทางการเมืองปละประเพณีนิยมทางสังคมของ วุฒิสภาโรมัน ผุ้ได้รับการสนับสนุนโดย ปอปีย์แม่ทัพและผุ้นำทางการเมืองของสาธารณรัฐโรมันยุคสุดท้าย

                หลังการต่สูทางการเมือง การทหารนานสีปี ซึ่งสุ้รบกันใน อิตาลี อัลเบเนีย กรีซ อียิต์ แปฟริกา และฮิสปาเนีย ซีซาร์ก็เป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ และกลายเป็นผุ้เผด็จการตลอดชีพแห่งโรม การเปลี่ยนแปลงการปกครองโรมันที่เกิดขึ้นพร้อมกับสงครามส่วนใหญ่กำจัดประเพณีทางการเมืองของสาธารณรับโรมัน และนำไปสู่จักรวรรดิโรมันในที่สุด...https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%88%E0%B8%B9%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%AA_%E0%B8%8B%E0%B8%B5%E0%B8%8B%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%8C

           

Literature

           วรรณกรรม หมายถึง วรรณคดีหรือศิลปะ ที่เป็นผลงานอันเกิดจากการค่อด และจินตนาการ แล้ว

เรียบเรียงนำมาบอกเล่า บันทึก ขับร้อง รือสื่อออกมาด้วยกลวิธีต่าง ๆโดยทั่วไปแล้วจะแบ่งวรรณกรรมเป็น 2 ประเภทคื อวรรณกรรมลายลักษณ์ คือวรรณกรรมที่บันทึกเป็นตัวหนังสื และวรรณกรรมมุขปาฐะ อันได้แก่วรรณกรรมที่เล่าด้วยปาก ไม่ได้จดบันทึก
           ด้วยเหตุนี้ วรรณกรรมจึงมีความหายครอบคลุมกว้าง ถึงประวัติ นิทาน ตำนาน เรื่องเล่า ขำขัน เรื่องสั้น นวนิยาย บทเพลง คำคม เป็นต้น
           วรรณกรรมเป้นผลงานศิปละที่แสดงออกด้วยการใช้ภาษา เพื่อการสื่อสารเรื่องารวให้เข้าใจระหว่างมนุษย์ภาษาเป็นสิงที่มนุษย์คิดค้น และสร้างสรรค์ขึ้นเพื่อใช้สื่อความหาย เรื่องราวต่าง ๆภาษาที่มนุษย์ใช้ในการสื่อสารได้แก่
       

1 ภาษาพูดโดยการใช้เสียง
          2 ภาษาเขียน โดยการใช้ตัวอังกณ ตัวเลข สัฐญลักษณ์ และภาพ
          3 ภาษาท่าทาง โดยการใช้กิริยาท่าทาง หรือประกอบวัสดุอย่างอื่น
          ความงามหรือศิลปะในการใช้ภาษขึ้นอยุ่กับ การใช้ภาษาให้ถุกต้อง ชัดเจน และเหมาะสมกับเวลา โอกาส และบุคคล นอกจากนี้ ภาษาแต่ละภาษาบังสามารถปรุงแต่ง ให้เกิดความเหม่าะสม ไพเราะ หรือสวยงามได้ นอกจากนี้ยังมีการบัญญัติคำราชาศัพท์ คำสุภาพ ขึ้นมาใช้ได้อย่างเหมาะสม แสดงให้เห็นวัฒนธรรมที่เป็นเลิศทางการใช้ภาษาที่ควรดำรงและยึดถือต่อไป ผู้สร้างสรรค์งานวรรณกรรม เรียกว่า นักเขียน นักประพันธ์ หรือ กวีhttp://www.finearts.go.th/fad15/parameters/km/item/%E0%B8%A3%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%A7%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1.html
           ประเภทของวรรณกรรมต่างๆ

           - สารคดี เป็นงานเขียนหรือ วรรณกรรมร้อยแก้วในลักษณะตรงข้ามกันกับบันเทิงคดีที่มุ่งสาระความรู้แก่ผุ้อ่านเป็นเบื้องต้น มีความเพลิดเพลินเป็นเบื้องหลัง ที่มุ่งแสดงความรุ้ ความคิด ความจริง ความกระจ่างแจ้ง และเหตุผลเป็นสำคัญ อาจจะเขียนเชิงอธิบาย เชิงวิจารณ์เชิงแนะนำสั่งสอน เป็นต้น..
         

- มหากาพย์  คือ วรรณคดีที่เล่าเรื่องราวของวีรบุรุษ วัฒนธรรม มักเป็นเรื่องที่เก่าแก่ มีโครงเรื่องซับซ้อนและยาว ตัวละครมากมาย และได้รับการยกย่อง อาทิ โอดิสซี, อีเลียด
           - ปกรฌัมชุด คือ กลุ่มปกรฌัมหรือ ตำนานต่างๆ ที่เกี่ยวกับบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ที่อาจจะเป็นบุคคลในตำนานหรือกึ่งบุคคลในประวัติศาสตร์ ปกรณัมชุดที่เกี่ยวกับประเทศใดประเทศหนึ่งบางครั้งก็เรียกว่า "ปกรณัมเกี่ยวกับ" เช่น ตำนานต่าง ๆที่เกียวกับบริเตนก็เรียกว่า "ปกรณัมเกี่ยวกับบริเตน" ถ้าเป้นปกรณัมของบุคคในจิตนาการบางครั้งก็จะเรียกว่า "ปกรณัมไมธอส" อาทิ สงครามเมืองทรอย

            ในหมวดหมู่ของปรกรฌัม ยังแยกย่อยออกเป็น
                       ชีวประวัติ คืองานเขียนชนิดนึ่งที่เป็นการกล่วถึงเรื่องราวของบุคคลในช่วงชีวิต ชีวประวัติของบุคคลหนึ่งๆ ไม่เพียงแต่กล่าวถึง วันเกิด อาชีพ นักธุรกิจ การศึกษา แต่จะมีการถึงเรื่องราวของแต่ละช่วงชีวิต และเหตุการณืสำคัญที่เกิดขึ้นในชีวิต ทั้นนี้หากเป็นประวัติของผุ้เขียนเอง จะนิยมเรียกว่าอัตชีวประวัติ
                       ชีวประวัติ เป็นงานเขียนประเภทหนึ่งที่เป็นการนำเสนอข้อมูลและเรื่งราวเกี่ยวกับบุคคล โดยปกติจะนไเสนอในรูปแบบของหนังสือหรือบทความ บางครั้งอาจนำเสนอใรูปแบบของภาพยนต์ก็ได้ ซึ่งอค์ประกอบของชีวประวัตินั้น อาจนอกเหนือไปจากข้อมุลสวนบุคคล อาทิ การศึกษา การทำงาน ความสัมพันธ์ หรือการเสียชีวิต ก็ได้ โดยลักษระของชีวประวัติจะไม่เมหือกนักบประวัติโดยย่อ หรือประวัติส่วนตัวโดยสังเขป ทั้งนี้อาจเป็นการนำเสนอเรื่องราวประสบการณ์ มุมองของบุคคล รวมทั้ง เกร็ดต่างๆ ในชีวิต และการวิเคราะห์บุคลิกลักษณะของบุคคล
                   

อัตชีวประวัติ หมายถึง ประวัติชีวติที่เจ้าของเขียนหรือเล่าด้วยตนเอง การทำงานก็เป็นชีวประวัติได้หากครอบคลุมช่วงชีวิตของบุคคลนั้น เช่น ชีวประวัติการทำานโดยปกติจะเป็นงานเขียนที่ได้จากเรื่องจริง แต่บางครั้งก็สามารถใช้บันเิงคดีในการนำเสนอชีวิตของบุคคลได้ หนึ่งในรูปแบบการเชียนจะชีวประวัติจะครอบคลุมไปถึงการเขียนที่สืบทอดมาจากคนรุ่นก่อน รวมทั้งชีวประวัติในวรรณกรรม ภาพยนตร์ และสื่อรูปแบบอื่นๆ
                   บันทึกประจำวันและบันทึกการเดินทาง อนุทิน หรือ ไดอารี เป็นการบันทึก แรกเริ่มบันทึกในรูปแบบของสมุด ซึ่งแยกข้อมูลป็นวัน รายงานส่ิงที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน ในแต่ละช่วงเวลา อนุทินบางครั้งยังมีจุดประสงค์ ลักษระ ความศิวิไลซื ของมนุษย์ รวมถึงการบันทึกของรัฐบาล การบันทึกทางธุรกิจ การบันทึกทางการทหาร โรงเรียหรือผู้ปกครอง บางคนสอนเด็นให้เขียนอนุทิน เพื่อแสดงความรุ้สึกและความคิดออกมา
                   บทความ หมายถึงงานเชียนที่เผยแพร่ในสื่อสิ่งพิมพื หรือสื่ออิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งมีจุดประสงค์เพื่อเผยแพร่ข่าวสาร ผลการวิจัย เผยแพร่ความรุ้ การวิเคราะห์ทางการศึกษา การวิพากวิจารณ์ เป็นต้น โดยปกติบทความหนึ่งบทความจะพูดถึงเรื่องใดเรื่องหนึ่งเป้นประเด็นหลักเพียงเรื่องเดียวในบทความยังแยกออกเป็น บทความประวัติศาสตร์ คือ การสอบถาม ความรุ้ที่ได้มาโดยการสอบสวน เป็นกาค้นพบ

รวบรวม จัดระเบียบและนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับเหตุกาณืในอดีต ประวัติศาสตร์ยังอาจหมายถึง ช่วงเวลาหลังมีการประดิษฐ์ตัวอักษรขึ้น นักวิชาการผุ้เขียนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์เรียกกันว่า "นักประวัติศาสตร์" , บทความทางศาสนา ซึ่งรวมถึง วรรณกรรมขอขมา สภาษิต คัมภีร์ วรรณกรรมคริสต์ศาสนา
                 บทละคร  เป็นงานวรรณศิลป์ ประเภทหนึ่งที่เน้นในด้านการแสดง คำว่า "ดร่ามา" ซึ่งมาจากคำภาษากรีกคำหนึ่ง แปลว่า "การกระทำ"
                 ตำนาน คื่อ เรื่องเล่าขานที่มีมาแต่อดีต เปรียบเหมือนเครื่องมือท่ช่วยถ่ายทอดเรื่องราวมทางประวัติศาสตร์ ซึ่งเรื่องเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงวิธีชีวิต ความคิด ความ ความเชื่อ รวมถึงประเพณีต่างๆ ของคนในยุคอดีต อาจเป็นเรื่งอจริงหรือไม่ก็ได้ อาจมีหลักฐานหรือไม่ก็ได้, นิทานเ ป็นเรืองเล่าสืบต่อกนมา กล่าวได้ว่าเป็นวรรกรรมที่เก่าแก่ที่สุด นิทานอาจมีกำเนิดพร้อม กับครอบครัวมนุษยชาติ มูลเหตุที่มาแต่เร่ิมแรก คงเป็นเรืองที่เกิดขึ้นจริงแล้วเล่าสู่กันฟัง มีการเพ่ิมเติมเสริมแต่งให้พิสดารมากยิ่งขึ้น จนห่างไกลจากเรื่องจริง กลายเป็นนิทานไป การเขียนนิทาน อาจเป็นการเชียนจากจินตนาการก็ได้, ตำนานพื้นบ้าน เป็นคติชน ยุคปัจจบุันรูปแบบหนึ่ง ประกอบด้วยเรื่องที่ผุ้เล่าอาจเชื่อว่าจริงหรือไม่จริง เฉกเช่นเดียวกับคติชนและปกรณัม ตำนานพื้นบ้านไม่ได้มุ่งหมายที่ความถูกต้องแท้จริงของเนื้อหา เพียงแต่ได้ไขเรื่องาวนั้นให้แพร่หลาย ฉะนั้น เนื้อหาจึงมีลักษณะเปลี่ยนแปลงผกผันได้เป็นระยะๆ แต่ก็มีความสำคัญบางประการที่จูงใจให้ชุมชนรักษาและถ่ายทอดเรื่องนั้นต่อๆ ไป
          - นวนิยาย เป็นรูปแบบหนึ่งของวรรณกรรม ลายลักษณ์ แต่งในรุปร้อยแก้ว มีลักาณะแตกต่างจากเรืองแต่งแบบเดิม ที่เรียกว่า นิยาย หรือนิทาน ที่เรียกว่า "นวนิยาย" ก็เพราะถือเป็นนิยายแบบใหม่ ตามแบบตะวันตก นั้นเอง อย่างไรก็ตาม ในภาษาพูดโดยทั่วไป นิยมเรียกว่า "นิยาย" ซึ่งกะทัดรัดกว่า โดยคำว่า โดยคำว่า "นิยาย" เป็นคำมาจากภาษาเขมรที่ออกเสียงว่า"นิเยย" หมายถึง "พูด"
          ซึ่งในหมวของนวนิยาย แยกออกไปอีกมากมายหลายหลาก อาทิ นวนิยาเชิงสารคดี นวนิยายอิงอัตชีวประวัติ นวนิยายอิงชีวประวัติ นวนิยายแนวผจญภัย ...ฯลฯhttps://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%A0%E0%B8%97%E0%B8%A7%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B8%84%E0%B8%94%E0%B8%B5
           -
         
         

War and Peace (Leo Tolstoy)

           สงครามและสันติภาพ ของ ลีโอ ตอลตอย งานเขียนชิ้นเอกเล่มนี้เคยได้รับการถ่ายทอดเป็นภาษา

ไทยเมื่อนามาแล้วโดยพลุตรีหลวงยอดอาวุธ...
           ตังละครหลักใน "สงครามและสันติภาพ" ทั้งปแยร์, อองเตร, นาตาชา, นิโคลัย, มาเรีย มีพัฒนาการทางความคิด มีการเปลี่ยนแปลงทางจิตใจในแตะละเช่วงของชีวิต แต่ละคนค้นหาความมหายของชีวิตท่ามกลางเหตุการณืต่่างๆ ที่ผ่านเข้ามา
         "ปิแยร์ เบซุฮาฟ" เป็นชายร่างอ้วนใส่แว่น จากตอนต้นเรื่องที่นับถือชมชอบนโปเลียน แลายเป็นคนที่เกลี่ยดชัวและต้องการังหารนโปเลีียน เขาเคยเป็นปัญญาชนที่ไม่เชื่อในพระเจ้า แต่จากการชักชวนของกลุ่มปรีมาซอนทำให้เปลี่ยนเป็นผุ้ศรัทธาพรเจ้า เขาพยายามเสาะหาความหมาของชีวิต และท้ายนที่สุดได้ค้นพบว่ "ชีวิตคือทุกสิ่งทุกอย่าง ชีวิตคือพระเจ้า ทุกสิ่งทุกอย่งเปลี่ยนแปลงและเคลื่อนไหวกลับไปกลับมา และการเคลื่อนไหวนั้นก็ือพระเจ้า การรักชีวิตก็คือการรักพระเจ้า.."
           

 สำหรับ "อองเตร บอลกอนสกี้ เป้นหนุ่มรุปงามผุ้สูงส่ง เขาต้องการรบเืพ่อประเทศชาติ อองเตรก็เช่นเดียวกับปิแยร์ เขามัชั่วขณะของการค้นพบทางจิตวิญญาณ ในการรบที่ออสเตอร์ลิซ์ อองเตรได้รับบาดเจ็บนอนล้มลงในสนามรบ ในห้วงเวลาแห่งความเป้นความตายนั้น เมื่อเขามองไปยังท้องฟ้าเบื้องบนอันกว้างใหญ่ไพศษล จึงได้รับรู้ถึงความสุข ความสงบ แห่งอนันตภาพ" ..ทไมเราไม่เคยเห็นท้องฟ้านั้นมาก่อนเลยเล่า..เราช่างมีความสุขที่เราได้เห็นมัแล้วในที่สุด จริงสิ ตนอกจากฟ้ากฟ้าอันไร้พรมแดนนี้แล้ว ทุกสิงทุกอย่างล้วนว่างเลป่า ทุกส่ิงทุกอย่างล้วนเป้นมายามั้งส้ิน นอกจากนอกจามนแล้วก็ไม่มีอะไรเลย ไม่ไมีอะไรเลย แม้แต่ท้องฟ้าก็ไม่มีอยู ไม่มีอะไรยู่เลยนอกจากความสงบ ความเงียบงัน ขอบคุณพระเจ้า"..
            นางเองของเรื่อง "นาตาชา รอสตอฟ๐ เป้นตัวละครที่น่ารักมีชีวิตชีวา ในวัยเยาว์เธอชอบบอริส แต่ไม่สมหวัง เนื่องจากฝ่ายชายต้องการความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ต่อมาเธอมีความรักกับอองเตร แต่เมื่อเขาไม่อยู่ ธอเร่ิมีใจให้กดับอนาโตล คูรากิน จนะมื่อเรื่องราวดำเนินไปถึงช่วงท้าย เธอจึงได้ลงเอยอย่างมีความสุขกับปิแยร์
            ตอนท้ายของหนังสือเป็นส่วนที่น่าประทับใจมาก หลังจากเหตุการณ์ในปี 1812 ผ่านไป 7 ปี ตอ

ลสตอยเขียนถึงตัวละครหลักต่าง ๆ ที่ยังมีชีวิตอยุ่ นิโคลัยทำงานของตัวละครต่างๆ ที่เจะกิดขึ้นตามมา
            ตอลสตอยใช้ภาษาฝรั่งเศสหลายแห่งในหนังือเล่มมนี้ เขาต้องกา "แฝงนัย" ด้วยการใช้คำ ภาษางรั่งเศสใน "สงครามและสันติภาพ " สะท้อนถึงความไม่จริงใจ ไม่ซื่อตรง ในขณะที่ภาษารัศเซียเป้นตัวแทนของความเรียบง่ายตรงไปตรงมา ตอนที่ปิแยร์บอกกับเอเเลนว่า "ผมรักคุณ" ตอลสตอยให้ปิแผยร์พูดเป็นภาษาฝรั่งเศส เพราะต้องการสะท้อนถึงตัวปิแยร์ที่ไม่ได้มีเอแลนอยู่ในหัวใจ ในฉบับแปลภาษาไทยของคุรวิภาดา ได้แปลคำศัพท์ฝรั่งเศสเป็นไทยโดยเน้นตัวอักษรเป็นเอน...http://www.rusciscenter.tu.ac.th/index.php/2012-03-27-09-50-44/2012-04-02-04-40-54/2012-04-02-04-41-55/2-uncategorised/106-war-and-peace
             เลโอ ตอลสตอย หรืเชื่อเต็มว่า เคานต์ เลฟ นิโคลาเยวิช ตอลสตอย นักเขชียนชาวรัสเซีย ผุ้เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับวิถีชีวิตของชาวรัสเซียในศตวรรษที่ 19 ประกอบด้วยตัวละครมากหน้าหลายตา และเหตุการณ์ที่หลากหลาย มีผลงานที่เป้นรู้จักกันดีเช่น สงครามและสันติภาพ และ อันนา คาเรนินาhttps://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B9%82%E0%B8%AD_%E0%B8%95%E0%B8%AD%E0%B8%A5%E0%B8%AA%E0%B8%95%E0%B8%AD%E0%B8%A2
           

 วณณคดีรัสเซียได้รเริ่มต้นขึ้นในยุคกลาง (คริสต์ศตวรรษที่ 10 ) กล่าวคือ ในช่วง 50 ป หลังากที่คริสต์ศาสนานิกายกรีกออร์โธดอกซ์ ได้เข้ามาเผยแพร่ในรัสเซีย ซึ่งก็เป็นผลสืบเนื่องมาจากการประดิษฐ์อักษร และภาษาเชียนภาษารัสเซียขึ้นเป็นครั้งแร ดดยนักบวชชาวกรีก ๒ คน นักบุญคีริล และนักบุญเมโธดิอัส ในปี คซศ. 988 งานวรรกรรมในยุคแรกเป็นงานเขียนของนักบวช ซึ่งเป็นเรื่องราวทางศาสนา และไม่ได้ระบุชัดว่าเขียนขึ้นในปี ค.ศ.ใด วรรณกรรมชิ้นแรกของรัศเวียที่ปรากฎเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ คือ "กาพย์เกี่ยวกับการศึกของเจ้าชายอีกอร์ เป็นกาพย์ที่เชิดชูวีกรรมของเจ้าชายอีกอร์ และเหล่าทหารที่แต่งโดยนักปราชญ์ที่ไม่ปรากฎนาม คาดว่าได้ประพันธ์ไว้ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 12 วรรกรรมเรื่องนี้จัดว่าเป็นวรรณกรรมที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่งของยุโรปในยุคกลาง
            หลังจากที่รัสเซียนได้ปลดปล่อยตนเองให้เป้นอิสระจากมองโกลแล้ว ในรัชสมัยอีวานผุ้โหดร้าย ได้มีการประพันธ์หนังสือ"การจัดการครอบครัว" ขึ้นโดย ซีลเวสเตอร์ นักบวชที่มีบทบาท และอิทธพลสูงสุดในขณะนั้น (เป็นที่ปรึกษาของซาร์) ซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับการจัดการครอบครัวในสังคมที่เพศชายมีอำนาจสุงสุด ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงสังคมและวัฒนธรรมของรัสเซียในช่วงนั้นได้เป็นอย่างดี

           วรรณกรรมที่โดเด่นของรัสเซียในยุคต่อมาเร่ิมขึ้นในรัชสมัยของคัทรีมหาราชินี ในยุคดังกล่าววรรณกรรมรัสเซียนได้รับอิทธิพลจากวรรณกรรมของเยอรมัน อังกฤษ และฝรั่งเศ เนื่องจากกระแสอารยธรรมตะวันตกที่เริ่มเข้ามาในช่วงตอนต้นศตวรรษ ได้ไหลบ่าเข้าท่วมกระแสอารยธรรมรัสเซียดังเดิมในสังคมชั้นสูงจนแทบหมดสิ้น ซึ่งก็สืบเนื่องมาจากนโยบายเปิดประเทศรับชาวตะวันตกของพระนางคันทรีน และพระนางก็เป็นชาวเยอรมันโดยกำเนิ นิโคลัย โนวิกอฟ ซึ่งเป็นบรรณาธิการวารสารแนวเสียดสีสังคมดดยทั่วไป ในขณะนั้น ได้วิพากษ์วิจาร์ และเสียดสีระบบการปกครองและนโยลบายของพระนางคันทรีน จนวารสารพถุสั่งปิด และถุกจองจำ หลังจากนั้นคัทรีมหาราชินี ยังได้สั่งเนเทส อาเล็กซานเดอร์ ราดีเชฟ เจ้าของบทประพัธ์ที่กำหนิระบบการปกครองของพระนาง ที่มีนโยบายที่ดีกับต่างชาติและชั้นสูง โดยไม่ได้ใส่ใจกับชาวนาผุ้ยากจน ซึ่งเป้นคนส่วนใหญ่ของประเทศที่มีชื่อเรื่องว่า "การเดินทางจากเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กถึงมอสโก"
          จากการกระทดังกล่าว ได้กลายเป็นจุดเร่ิทมต้นของการรวมตัวของปัญญาชน ที่ไม่เห็นด้วยกับระบบและการกระทำของพระนาง ก่อตั้งกลุ่มที่มีแนวความคิดที่จะปฏิวัติล้มล้างสภาบันและรบบการปกครอง...http://www.rusciscenter.tu.ac.th/index.php/2012-03-27-09-50-44/2012-04-02-04-40-54/2012-04-02-04-42-21