ด้วยเหตุนี้ วรรณกรรมจึงมีความหายครอบคลุมกว้าง ถึงประวัติ นิทาน ตำนาน เรื่องเล่า ขำขัน เรื่องสั้น นวนิยาย บทเพลง คำคม เป็นต้น
วรรณกรรมเป้นผลงานศิปละที่แสดงออกด้วยการใช้ภาษา เพื่อการสื่อสารเรื่องารวให้เข้าใจระหว่างมนุษย์ภาษาเป็นสิงที่มนุษย์คิดค้น และสร้างสรรค์ขึ้นเพื่อใช้สื่อความหาย เรื่องราวต่าง ๆภาษาที่มนุษย์ใช้ในการสื่อสารได้แก่
2 ภาษาเขียน โดยการใช้ตัวอังกณ ตัวเลข สัฐญลักษณ์ และภาพ
3 ภาษาท่าทาง โดยการใช้กิริยาท่าทาง หรือประกอบวัสดุอย่างอื่น
ความงามหรือศิลปะในการใช้ภาษขึ้นอยุ่กับ การใช้ภาษาให้ถุกต้อง ชัดเจน และเหมาะสมกับเวลา โอกาส และบุคคล นอกจากนี้ ภาษาแต่ละภาษาบังสามารถปรุงแต่ง ให้เกิดความเหม่าะสม ไพเราะ หรือสวยงามได้ นอกจากนี้ยังมีการบัญญัติคำราชาศัพท์ คำสุภาพ ขึ้นมาใช้ได้อย่างเหมาะสม แสดงให้เห็นวัฒนธรรมที่เป็นเลิศทางการใช้ภาษาที่ควรดำรงและยึดถือต่อไป ผู้สร้างสรรค์งานวรรณกรรม เรียกว่า นักเขียน นักประพันธ์ หรือ กวีhttp://www.finearts.go.th/fad15/parameters/km/item/%E0%B8%A3%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%A7%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1.html
ประเภทของวรรณกรรมต่างๆ
- ปกรฌัมชุด คือ กลุ่มปกรฌัมหรือ ตำนานต่างๆ ที่เกี่ยวกับบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ที่อาจจะเป็นบุคคลในตำนานหรือกึ่งบุคคลในประวัติศาสตร์ ปกรณัมชุดที่เกี่ยวกับประเทศใดประเทศหนึ่งบางครั้งก็เรียกว่า "ปกรณัมเกี่ยวกับ" เช่น ตำนานต่าง ๆที่เกียวกับบริเตนก็เรียกว่า "ปกรณัมเกี่ยวกับบริเตน" ถ้าเป้นปกรณัมของบุคคในจิตนาการบางครั้งก็จะเรียกว่า "ปกรณัมไมธอส" อาทิ สงครามเมืองทรอย
ชีวประวัติ คืองานเขียนชนิดนึ่งที่เป็นการกล่วถึงเรื่องราวของบุคคลในช่วงชีวิต ชีวประวัติของบุคคลหนึ่งๆ ไม่เพียงแต่กล่าวถึง วันเกิด อาชีพ นักธุรกิจ การศึกษา แต่จะมีการถึงเรื่องราวของแต่ละช่วงชีวิต และเหตุการณืสำคัญที่เกิดขึ้นในชีวิต ทั้นนี้หากเป็นประวัติของผุ้เขียนเอง จะนิยมเรียกว่าอัตชีวประวัติ
ชีวประวัติ เป็นงานเขียนประเภทหนึ่งที่เป็นการนำเสนอข้อมูลและเรื่งราวเกี่ยวกับบุคคล โดยปกติจะนไเสนอในรูปแบบของหนังสือหรือบทความ บางครั้งอาจนำเสนอใรูปแบบของภาพยนต์ก็ได้ ซึ่งอค์ประกอบของชีวประวัตินั้น อาจนอกเหนือไปจากข้อมุลสวนบุคคล อาทิ การศึกษา การทำงาน ความสัมพันธ์ หรือการเสียชีวิต ก็ได้ โดยลักษระของชีวประวัติจะไม่เมหือกนักบประวัติโดยย่อ หรือประวัติส่วนตัวโดยสังเขป ทั้งนี้อาจเป็นการนำเสนอเรื่องราวประสบการณ์ มุมองของบุคคล รวมทั้ง เกร็ดต่างๆ ในชีวิต และการวิเคราะห์บุคลิกลักษณะของบุคคล
บันทึกประจำวันและบันทึกการเดินทาง อนุทิน หรือ ไดอารี เป็นการบันทึก แรกเริ่มบันทึกในรูปแบบของสมุด ซึ่งแยกข้อมูลป็นวัน รายงานส่ิงที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน ในแต่ละช่วงเวลา อนุทินบางครั้งยังมีจุดประสงค์ ลักษระ ความศิวิไลซื ของมนุษย์ รวมถึงการบันทึกของรัฐบาล การบันทึกทางธุรกิจ การบันทึกทางการทหาร โรงเรียหรือผู้ปกครอง บางคนสอนเด็นให้เขียนอนุทิน เพื่อแสดงความรุ้สึกและความคิดออกมา
บทความ หมายถึงงานเชียนที่เผยแพร่ในสื่อสิ่งพิมพื หรือสื่ออิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งมีจุดประสงค์เพื่อเผยแพร่ข่าวสาร ผลการวิจัย เผยแพร่ความรุ้ การวิเคราะห์ทางการศึกษา การวิพากวิจารณ์ เป็นต้น โดยปกติบทความหนึ่งบทความจะพูดถึงเรื่องใดเรื่องหนึ่งเป้นประเด็นหลักเพียงเรื่องเดียวในบทความยังแยกออกเป็น บทความประวัติศาสตร์ คือ การสอบถาม ความรุ้ที่ได้มาโดยการสอบสวน เป็นกาค้นพบ
บทละคร เป็นงานวรรณศิลป์ ประเภทหนึ่งที่เน้นในด้านการแสดง คำว่า "ดร่ามา" ซึ่งมาจากคำภาษากรีกคำหนึ่ง แปลว่า "การกระทำ"
ตำนาน คื่อ เรื่องเล่าขานที่มีมาแต่อดีต เปรียบเหมือนเครื่องมือท่ช่วยถ่ายทอดเรื่องราวมทางประวัติศาสตร์ ซึ่งเรื่องเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงวิธีชีวิต ความคิด ความ ความเชื่อ รวมถึงประเพณีต่างๆ ของคนในยุคอดีต อาจเป็นเรื่งอจริงหรือไม่ก็ได้ อาจมีหลักฐานหรือไม่ก็ได้, นิทานเ ป็นเรืองเล่าสืบต่อกนมา กล่าวได้ว่าเป็นวรรกรรมที่เก่าแก่ที่สุด นิทานอาจมีกำเนิดพร้อม กับครอบครัวมนุษยชาติ มูลเหตุที่มาแต่เร่ิมแรก คงเป็นเรืองที่เกิดขึ้นจริงแล้วเล่าสู่กันฟัง มีการเพ่ิมเติมเสริมแต่งให้พิสดารมากยิ่งขึ้น จนห่างไกลจากเรื่องจริง กลายเป็นนิทานไป การเขียนนิทาน อาจเป็นการเชียนจากจินตนาการก็ได้, ตำนานพื้นบ้าน เป็นคติชน ยุคปัจจบุันรูปแบบหนึ่ง ประกอบด้วยเรื่องที่ผุ้เล่าอาจเชื่อว่าจริงหรือไม่จริง เฉกเช่นเดียวกับคติชนและปกรณัม ตำนานพื้นบ้านไม่ได้มุ่งหมายที่ความถูกต้องแท้จริงของเนื้อหา เพียงแต่ได้ไขเรื่องาวนั้นให้แพร่หลาย ฉะนั้น เนื้อหาจึงมีลักษณะเปลี่ยนแปลงผกผันได้เป็นระยะๆ แต่ก็มีความสำคัญบางประการที่จูงใจให้ชุมชนรักษาและถ่ายทอดเรื่องนั้นต่อๆ ไป
- นวนิยาย เป็นรูปแบบหนึ่งของวรรณกรรม ลายลักษณ์ แต่งในรุปร้อยแก้ว มีลักาณะแตกต่างจากเรืองแต่งแบบเดิม ที่เรียกว่า นิยาย หรือนิทาน ที่เรียกว่า "นวนิยาย" ก็เพราะถือเป็นนิยายแบบใหม่ ตามแบบตะวันตก นั้นเอง อย่างไรก็ตาม ในภาษาพูดโดยทั่วไป นิยมเรียกว่า "นิยาย" ซึ่งกะทัดรัดกว่า โดยคำว่า โดยคำว่า "นิยาย" เป็นคำมาจากภาษาเขมรที่ออกเสียงว่า"นิเยย" หมายถึง "พูด"
ซึ่งในหมวของนวนิยาย แยกออกไปอีกมากมายหลายหลาก อาทิ นวนิยาเชิงสารคดี นวนิยายอิงอัตชีวประวัติ นวนิยายอิงชีวประวัติ นวนิยายแนวผจญภัย ...ฯลฯhttps://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%A0%E0%B8%97%E0%B8%A7%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93%E0%B8%84%E0%B8%94%E0%B8%B5
-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น