ประชานิยมและองคาพยพต่างๆ
The people ประชาชน
สำหรับประชานิยม "ประชาชน" ถูกมองว่าเป็นเนื้อเดียวกัน และยังมีคุณธรรมอีกด้วย แนวคิดเรื่อง "ประชาชน"นั้นคลุมเครือและยืดหยุนได้ ซึ่งความยืดหยุนเป้นประโยชน์ต่อนักประชานิยมา และสามารถ "ขยายหรือย่อ" แนวคิดให้เหมาะกับเกณฑ์ที่เลือกสำหรับการรวมหรือการกีดกัน ในเวลาใดก็ได้ ในการใช้แนวคิดเรื่อง "ประชาชน" นักประชานิยมสามารถส่งเสริมความรู้สึกถึงเอกลักษฒ์ร่วมกันระหว่างกลุ่มตางๆ ภายในสังคม และอำนวยความสะดวกในการระดมพลเพื่อมุ่งสู่จุดหมายร่วมกัน
วิธีหนึ่งที่นักประชานิยมใชความเข้าใจเรื่อง "ประชาชน" คือแนวคิดที่ว่า ประชาชนมีอำนาจสูงสุดในรัฐประชาธิปไตย การตัดสินใจของรัฐบาลควรขึ้นอยุ่กับประชาชนและหากพวกเขาถูกเพิกเฉย พวกเขาอาจระดมพลหรือกก่อกบฎ นี้คือความหมายของ "ประชาชน" ที่พรรคประชาชนใช้ในช่วงปลายศตควรรษที่ 19 ในสหรัฐอเมริกา และยังใช้โดยขบวนการประชานิยมในภายหลังในประเทศนั้นด้วย
วิธีที่สอง ที่นักประชนิยมคิดว่า "ประชาชน" คือการรวมหมวดหมู่ตามสังคมเศราฐฏิจหรือชนชั้นเข้ากับหมวดหมู่ที่อ้างถึงประเพณีวัฒนธรรมและค่านิยมที่เป็นที่นิยมบางประการ แนวคิดนี้มุ่งหวังที่จะพิสุจน์ศักดิ์ศรีของกลุ่มสังคมที่มองว่าตนเองถูกกดขี่โดย "ชนชั้นสูง" ที่มีอำนาจ ซึ่งถูกกว่างหาว่าปฏิบัติต่อค่าานิยม การตัดสิน และรสนิยมของ "ประชาชน" ด้วยความสงสัยหรือดุถูก นักประชานิยมยังใข้คำว่า "ประชาชน" เป็นคำพ้องความหมายกับคำว่า "ชาติ" ไม่ว่าจะในแง่ ชาติพันธุ์ หรือ พลเมืองก็ตาม ในกรอบดังกล่าว บุคคลทุกคนที่ถือว่าเป็น "คนพื้นเมือง" ของรับใดรัฐหนึ่ง ไม่ว่าจะโดยกำเนิดหรือโดยชาติพันธุ์ ก็สามารถถือได้ว่เป็นส่วนหนึ่งของ "ประชาชน"
นักประชานิยมมัพยายามเปิดเผยให้ "ประชาชน" ทราบว่าพวกเขาถูกกกอขี่อย่างไร ในการทำเช่นนี้ พวกเขาไม่ได้พยายามเปลี่ยนแปลง "ประชาชน" แต่พยายามรักษา "วิถีชีวิต"ของประชาชนไ ไว้ในรูปแบบปัจจุบัน โดยถือว่าเป็นแหล่งที่มาของความดี สำหรับนักประชานิยม วิถีชีวิตของ "ประชาชน" ถูกนำเสนอว่ามีรากฐานมาจากประวัติศาสตร์และประเพณี และเอื้อประโยยชน์ต่อสาธารณะ
ประชานิยมยังแบ่งเป็นรูปแบบ "รวม" และ "แยก" ซึ่งให้ความหมาย "ประชาชน" แตกต่างกัน ประชนิยมแบบรวมมีแนวโน้มที่จะกำหนด "ประชานไ ในวงกว้างกว่า โดยยอมรับและสนับสนุนกลุ่มชนกลุ่มน้อยและกลุ่มที่ถูกละเลย ในขณะที่ประชานิยมแบบแยกจะกำหนด "ประชาชนไ ในความมหายทีแคบกว่า โดยทั่วไปจะมุ่งเน้นไปที่กลุ่มสังคมวัฒนะรรมเฉดพาะและต่อตจ้านกลุ่มชนกลุ่มน้อย อย่างไรก็ตามนักประชานิยมยังสามารถรวมผุ้ที่รู้สึกถูกละเลยจากสถานทางการเมืองได้หากเป็นประโยชน์ ในขณะท ี่นักประชานิยมแบบรวมกลุ่มอาจมีความแตกต่างกันย่างมากในแง่ของการรวมกลุ่มที่แท้จริง นอกจากนี้ ประชานิยมทุกรูปแบบล้วนมีลักษณะกีดกันโดยปริยาย เนื่องจากประชานิยมเหล่านี้กำหนดนิยามของ "ประชาชน" เที่ยบกับ "ชนชั้นสูง" นักวิชาการบางท่านจึงโต้แย้งว่า ความแตกต่างระหวางประชานิยมไม่ได้อยู่ที่ว่าประชนิยมรูปแบบใดจะกีดกันออกไป แต่อยุ่ที่วาประชนิยมรูปแบบใดจะกีอกันใครออกจากแนวคิดเรือ่ง "ประชาชน" ของประชานิยม
The Elite "ชนชั้นสูง"
การต่อต้านชนชั้นสูงถือเป็นลักษระเด่นที่สำคัญของลัทะิประชนิยม แม้จะมีผู้โต้แย้งว่าไม่ใชัลักษณะของนักประชานิยมเพียงอย่างเดียว มีผุ้กล่าวว่า ในวาทกรรมของลัทะิประชนิยม "ลักษณะเด่นพื้นฐานของชนชั้นสูง คือการที่พวกเขามี ความสัมพันะ์ที่เป็นปฎิปักษ์กับประชาชน ในการกำหนดนิยมของ "ชนชั้นสูง" นักนิยมลัทะิประชานิยมมักจะประณามไม่เฉพาะสถาบันทางการเมืองเท่านั้น แต่ยังรวมถึงชนชั้นสูงทางเศราฐกิจ ชนชั้นสูงทางวัฒนธรรม ชนชั้นสูงทางวิชาการ และชนชั้นสูงทางสื่อ ซึ่งพวกเขามองว่าเป็นกลุ่มเดียวกันที่ฉ้อฉล ในประชาธิปไตยเสรีนนิยม ประชนิยมมักจะประณามพรรคการเมืองที่มีอำนาจว่าเป็นส่วนหนึ่งของ "ชนชั้นสูง" แต่ในขณเดียกันก็ไม่ปฏิเสะระบการเมืองของพรรคโดยสิ้นเชิง แต่กลับเรียกร้องหรืออ้างว่าเพรรคประเภทใหม่ที่แตกต่างจากพรรคือ่น แม้จะประณามผุ้ที่มีอำนาจเกือบทั้งหมดในสังคมใดสังคมหนึ่ง จึงเกิดความย้องแย้งเมื่อพวกเขาขึ้นสมาอยุ่ในตำแหน่งที่มีอำนาจ อาทิ ในออสเตลีย พรรคเสรีถาพแห่งออสเตรีย เป็นกลุ่มประชานิยมขวาจัด มักประฒาม "สื่อ" ในออสเรียที่ปกป้อง "ชนชั้นสูง" แต่ หนังสือพิมพ์แท็บลอยด์ที่ได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางซึ่งสนับสนุนพรรค และผุ้นำ กลับถูกกีดกันออกจากกลุ่มดังกล่าว
เมื่อนักประชานิยมเข้ายึคดอำนาจรัฐบาล เขาต้องเผชิญกับความท้าทายเนื่องจากตอนนี้พวกเขาเป็นตัวแทนของชนชั้นผุ้นำกลุ่มให่ เช่น ชาเวซในเวเนวุเอลา และ วลาดิมีร์ เมเซียร์ในสโลวาเกี่ย นักประชนิยมยังคงใช้คำพูดต่อต้านการสถาปนารัฐโดยเปลี่ยนแปลงแนวคิดเรื่อง "ชนชั้นนำ" เพื่อให้เหมาะกับ
สถานการณ์ใหม่ ดดยอ้างว่าอำนาจที่แท้จริงไม่ได้ตกเป้นของรับบาล แต่เป็นพลังที่มีอำนาจอื่นๆ ที่ยังคงบ่อนทำลายรัฐบาลประชานิยมและเจตจำนงของ "ประชาชน" เอง ในกรณีเหล่านี้ รัฐบาลประชานิยมมักมองว่า "ชนชั้นนำ" เป็นผุ้มีอำนาจทางเศราฐกิจ ในขณะที่ กรีซ นายกรัฐมนตรีฝ่ายซ้าอยของประชานิยมกล่าวหา "นักล้อบบี้และกลุ่มผุ้มีอำนาจในกรีซ"ว่าบ่อทำลายรัฐบาลของเขา ในกรณีของัทธิประชานิยมเช่นนี้ ผละประโยชน์ทางธุรกิจพยายามที่จะบ่อนทำลายการปฏิรูปเศรษฐกิจที่มุ่งเน้นฝ่ายซ้าย
แม้ว่ากลุ่มประชานิยมใฝ่ายซ้ายที่ผสมผสามแนวคิดประชานิยมกับรูปแบบสังคมนิยมมักจะนำเสนอ "ชนชั้นสูง" ในแง่เศรษฐกิจ แต่กลุยัุทะเดียวกันนี้ยังใช้โดยกลุ่มระชานิยมฝ่ายขวาบางส่วนด้วย ในสหรัฐเมิรกาช่วงปลายทศวรรษท 2000 ขบวนการ "ที ปาตี้ร์ฺ" ซึค่งแสดงตนเป็นผุ้ปกป้อง ตลาดเสรี แบบทุนนิยม ได้โต้แย้งว่าธุรกิจขนาดใหญ่และพันะมิตรในรัฐสภาพยายามที่จะบ่อนทำลายตลาอดเสรีและทำลายการแข่งขันโดยการปิดกั้นธุรกิจขนาดเล็ก ในกลุ่มประชนิยมฝ่ายขวาในศตวรรษที่ 21 "ชนชั้นสูง" ถูกนำเสนอว่าเป็นพวกหัวรุนแรงฝ่ายซ้ายที่ยึดมั่นใความถูกต้องทางการเมือง ผุ้นำกลุ่มประชานิยมฝ่ายขวาชาวดัตช์เรียกกลุ่มนี้ว่า "คิรสตจักรแห่งฝ่ายซ้าย
ในละตินอเมริกาและแอฟริกา "ชนชั้นสุง" ไม่พพียงแต่ถูกมองในแง่เศรษฐกิจเท่านั้น แต่ยังรวมถึงในแง่ชาติพันธ์ด้วย ซึ่งเป็นตัวแทนของสิ่งที่นักรัฐศาสตร์เรียกว่าประชนิยมทางชาติพันธุ์ ซึ่งไม่ได้มาพร้อมกับแนวทางการกีดกันทางเชื้อชาติ แต่มาพร้อมกับความพยายามที่จะสร้างพันะมิตรแบบรวมกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่ง"ชนชั้นสูง"ส่วนใหญ่เป็นชาวยุโรป
ผุ้นำและขบวนการประชานิยมบางกลุ่ม คำว่า "ชนชั้นน" ยังหมายถึงสถาบันทางวิชาการหรือปัญญาชน และในความหมายนั้น หมายถึงนักวิชาการ ปัญญาชน ผุ้เชี่ยวชาญหรือวิทยาศาสตร์โดยรวม ผุ้นำและขบวนการดังกล่าวอาจวิพากษ์วิจารณ์ความรุ้ทางวิทยาศาสตร์ว่าเป็นส่ิงที่เป็นนามธรรม ไร้ประโยชน์ และมีอคติทางอุดมการณ์ และเรียกร้องสำมัญสำนัคความรู้จากประสบการณ์ และวธีแก้ปัญหาในทางปฏิบัติให้เป็น "ความรู้ที่แท้จริง"แทน
ในหลายกรณี ผุ้สนับสนุนประชานิยมอ้างว่า ไกลุ่มชนชั้นนำ" กำลังทำงานที่ขัดต่อผลประโยชน์ของประเทศ ตัวอย่างเช่น ในสหภาพยุโปร EU กลุ่มผุ้สนับสนุนประชานิยมต่างๆ อ้างว่ากลุ่มชนชั้นำทางการเมืองในประเทศของตนห้ความสำคัญกับผลประโยชน์ของสหภาพยุโรปมากว่าผลประโยชน์ของรัฐชาติของตนเอง ในทำนองเดียวกัน ในละตินอเมริกา ผุ้สนับสนุนประชานิยมมักกล่าวหาวากลุ่มชนชั้นนำทางการเมืองปกป้องผลประโยชน์ของสหรัฐอเมริกาเหนอืผลประดยชน์ของประเทศของตนเอง
กลยุทธ์ทั่วไปอีกประการหนึ่งในหมุ่นักประชนิยม โดยเฉพาะในยุโรป คือการกล่าวหาว่า "กลุ่มคนชั้นสูง" ให้ความสำคัญกับผลประดยชน์ของผู้อพยพมากกว่าผลประโยชน์ของประชากรพื้นเมือง เช่นน นักประชนิยมชาวแซเบียได้แสดงท่าทีต่อต้านชาวต่างชาติระหว่างการณรงค์หาเสียง ดดยเน้นการวิพากษ์วิจารณืชนกลุ่มน้อยชาวเอเชียของประเทศโดยประณามการเป็นเจ้าของธุรกิจและเหมืองแร่ของชาวจีนและชาวอินเดีย ในดอินเดีย ผุ้นำฝ่ายขวาจัดของประชานิยมได้รวบรวมผุ้สนับสนุนต่อต้านผุ้อพยพชาวมุสลิมบังคลาเทศ โดยสัญญาวาจะเนรเทศพวกเขา ในกรณีนักประชนิยมต่อต้าน ชาวยิวด้วย เหตุการ "จ็อบบิก"ในฮังการีและเหตุการณ์โจมตีในลัลแกเลีย ชนชั้นนำจะุฏกล่าวหาว่าสนัีบสนุนผลประโยชน์ของอิสราเอลและของชาวยิวในวงกว้างมากกว่าผลประโยชน์ของกลุ่มชาติพันธุ์ นักประชานิยมต่อต้านชาวยิวมักกล่าวหาวา "กลุ่มคนชั้นสูง" ประกอบด้วยชาวยิวจำนวนมากเช่นกัน เมื่อนักประชนิยมเน้นย้ำถึงความเป็นชาติพันธุ์เป็นส่วนหนึงของการอภิปราย "ชนชั้นสูง" อาจถูกนำเสนอเป็น "ผู้ทรยศต่อชาติพันธุ์"อีกด้วย
Genaral will เจตจำนงค์พื้นฐาน
เจตจำนงค์ทั่วไปจากคำปราศรัยของ ซาเวซ ในปี 2007 เมื่อเขากล่าวว่า "บุคคลทุกคนอยุ่ภายใต้ข้อผิดพลากและการล่อลวง แต่ไม่ใช่ประชาชน ซึ่งมีความสำนึกในความดีของตนเองในระดับสุงและระดับคามเป็นอิสระของตนเอง ด้วยเหตุนี้ การตัดสินใจจึงบริสุทธิ์ เจตจำนงจึงเข้มแข็ง และไม่มีใครสามารถทุจริตหรือคุกคามมันได้ สำหรับนักประชานิยม เจตจำนงทั่วไปของ "ประชาชน" เป็นสิ่งที่ควรมีความสำคัญเหนือกว่าวความต้องการของ "ชนชั้นสูง"
แนวคิดประชานิยมเกี่ยวกับเจตจำนงทั่วไปนั้นเชื่อมโยงกับแนวคิดเรื่องเสียงข้ามากและความแ้จริง
โดยเน้นย้ำว่านักประชานิยมดึงดูดอุดมคติของ "ความแท้จริงและความธรรมดา" อย่างไร เขาสังเกตว่าสิ่งที่สำคัีญที่สุดสำหรับนักประชานิยมคือ "การดึงดูดความคิดเกี่ยวกับประชาชนที่แท้จริง" และปลูกฝังความคิดที่ว่าพวกเขาเป็นตัวแทน "ที่แท้จริง" ของ "ประชาชน" และระยะห่างจาก "ชนชั้นสุง" มีผุ้ตั้งข้อสังเกตุว่า ในขณะที่นักประชานิยมมักจะใช้วาทกรรมที่เป็นประชาธิปไตย พวกเขามักจะละเลยหรือลดคุรค่าของพรรทัดฐานของประชาธิปไตยเสรีนิยม เช่น เสรรีภาพในการพูด เสรีภาพชของสือ เสรีภาพของฝ่ายค้านที่ถุกต้อง การแบ่งแยกอำนาจ และการจำกัดอำนาจของประธานาธิบดี
ในการเน้นย้ำถึงเจตจำนงทัวไป นักประชานิยมหลายคนเห็นด้วยกับการวิจารณืรัฐบาลประาธิปไตยแบบมีตัวแทนซึงเคยได้รับการสนับสนุนดดยนักปรชญาชาวฝรั่งเศส แนวทางนี้ถือว่าการปกครองแบบมีตัวแทนเป็นระบบของชนชั้นสุงและชนช้นสุงซึ่งพลเมืองของประเทสถุกมองว่าเป็นหน่วนที่ไม่ทำอะไรเลย แทนที่จะเลือกฎหมายสำหรับตนเอง พลเมืองเหล่านี้จะถูกระดมพลเพื่อการเลือกตั้งเท่านั้น ซึ่งทางเลือกเดียวของพวกเขาคือการเลือกตัวแทนของพวกเขา แทนที่จะมีบทบาทโดยตรงมากขึ้นในการออกกฎหมายและการปกครอง นักประชานิยมมักสนับสนุนการใช้ มาตรการ ประชาธิปไตยตรงเช่น การลงประชามติ "อาจโต้แย้งได้ว่ามีความสัมพันธ์ในการเลือตั้งระหว่างลัทะิประชานิยมและประชาธิปไตยโดยตรง" แม้ว่า "การสนับสนุนประชาธิปไตยโดยตรงไม่ใช่คุณลักษณะที่จำเป็นของลัทธิประชนิยม" แนวคิดประชานิยมเกี่ยวกับ "เจตจำนงค์ทั่วไป" และความเชื่อโยงกับผุ้นำประชนิยมนั้น มักจะอิงตามแนวคิดเรื่อง "สามัญสำนึก" (ในช่วงศตวรรษที่ 18 คำศัพท์ทางปรัชญาเก่าแก่นี้ได้รับความหายในภาษาอังกฤษสมัยใหม่เป็นครคั้งแรกว่า "ความจริงที่ชัดเจนและชัดเจนหรือภูมิปัญญาแบบเดิมที่ไม่จำเป็นต้องซับซ้อนเพื่อเข้าใจและไม่จำเป็นต้องพิสุจน์เพื่อยอมรับ เพราะสิงเหล่านี้สอดคล้องกับความสามารถทางปัญญาพื้นฐาน(สามัญสำนึก)และประสบการณ์ของสังคมดดยรวมเป็นอย่างดี")
Mobilisation การชุมนุม
พรรคการเมืองที่จัดตั้งขึ้น ตัวเร่งปฏิกิริยาอีกประการหนึ่งสำหรับการเติบโตของลัทธิประชานิยมคือการรับรุ้ที่แพร่หลายในหมุ่ผุ้มีสิทธิเลือกตั้งว่าระบบการเมืองไม่ตอบสนองต่อพวกเขา สิ่งนี้อาจเกิดขึ้นได้เมื่อรับบาลที่ได้รับการเลือกต้งเสนอนดยบายที่ไม่เป็นที่นิยมในหมุ่ผุ้มีสิทธิเลือกตั้งของตน แต่ได้รับการนำไปปฏิบัติเพราะถือวานโยบายที่ไม่เป็นที่นิยมในหมุ่ผุ้มีสิทธิเลือกตั้งของตน แต่ได้รับการนำไปปฏิบัติเพราะถือว่านโยบายเหล่านั้น "มีความรับผิดชอบ" หรือถุกกำหนดโดยองค์กรเหนือชาติ
Leader ผุ้นำ
แบบการชุนุมแลลลัทะิประชานิยมแบบสมบูรณืแบบ" บุคคลเหล่านี้หาเสียงและดึงดุการสนับสนุนโดยอาศัยอารอุทธรณ์ส่วนตัว จากนัน ผุ้สนับสนุนของพวกเขาจะพัฒนาความสัมพันธ์ส่วนตัวที่รับรุ้ได้กับผุ้นำสำหรับผุ้นำเหล่านี้ วาทกรรมของลัทะิประชานิยมทำให้พวกเขาอ้างได้ว่าพวกเขามีความสัมพันธ์โดยตรงกับ "ประชาชน" และในหลายๆ กรณี พวกเขาอ้างว่าตนเองเป็นตัวแทนของ "ประชาชนไ เอง โดยนำเสนอตัวเองว่าเป็น "เสียงของประชาชน" ผุ้นำประชานิยมสามารถแสดงตนเป็นผุ้กอบกู้ประชาชนได้เนื่องจากความสามารถและวิสัยทัศน์อันโดดเด่นของพวกเขา และด้วยการกระทำดังกล่าว ผุ้นำเหล่านี้จึงสามารถอ้างได้ว่าเสียสละตนเองเพื่อประโยชน์ของประชาชน เนื่องจากความภักดีต่อผุ้นำประชานิยมจึงถือเป็นตัวแทนของความภักดีต่อประชาชน ดังนั้น ผุ้ต่อต้านผุ้นำจึงสามารถถูกตราหน้าว่าเป็น "ศัตรูของประชาชน" ได้ ผุ้นำประชานิยมส่วนใหญ่ เป็นผุ้ชาย แม้ว่าจะมีผุ้หญิงหลายคนดำรงตำแหน่งนี้ ผุ้นำประชานิยมหญิงเหล่านี้ส่วนใหญ่ได้ตำแหน่งอาวุโสจาการมีสายสัมพันะ์กับผุ้ชายที่เคยมีอำนาจเหนือกว่า
Rhetorical styles รูปแบบการพูด
มีผุ้ตั้งข้อสังเกตว่า นักประชนิยมมักใช้ "ภาษาที่มีสีสันและไม่ใช่การทูตไ เพื่อแยกตัวเองออกจากชนชั้นปกครอง ในแอฟริกา ผุ้นำประชนิยมหลายคนโดดเด่นด้วยการพูดภาษาพื้นเมืองแทนที่จะเป็นภาษาฝรั่งเศสหรืออังกฤษ ผุ้นำประชนิยมมักแสดงตนว่าเป็นคนลงมือทำมากว่าจะพูด โดยพูดถึงความจำเป็นของ "การกระทำที่กล้าหาญ" และ "วิธีการแก้ปัญหาตามสามัญสำนึก" สำหรับปัญหาที่พวกเขาเรียกว่า "วิกฤต ผุ้นำประชานิยมชายมักแสดงออกโดยใช้ภาษที่เรียบง่ายและบางครั้งก็หยาบคารย เพื่อพยายามแสดงตนว่าเป็น "คนธรรมดา" หรือ "หนึ่งในเด็กผู้ชายไ เพื่เพ่ิมเสน่ห์แบบประชานิยม
ผุ้นำประชนิยมมักจะแสดงตนเป็นคนนอกที่แยกตัวจาก "ชนชั้นสูง" ผุ้นำประชนิยมหญิงบางครั้งอ้างถึงเพศของตนเองเพื่อแยดตัวออกจาก "ชมรมชายชรา" ที่มีอำนาจเหนือกว่าในขณะที่ในละตินอเมริกา นักประชานิยมจำนวนหจนึ่ง เน้นย้ำถึงภูมิหลังทางชาติพันธุ์ที่ไม่ใช่คนขาวของตนเพื่อแยกตัวออกจากชนชั้นสูงที่คนขาวครอบงำ นักประชนิยมคนอื่นๆ ใช้เสื้อผ้าเพื่อแยกพวกเขาออกจากกัน
ที่มา : วิกิพีเดีย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น