“rural resentment.”

         บางส่วนจากบทสัมภาษณ์ Jon K. Lauck ศาสตราจารย์ด้านประวัติศาสตร์และรัฐศาสตร์แห่งมหา
วิทยาลัยเซาท์ดาโกตา ซึ่งได้คิดค้นสาขาการศึกษาเกี่ยวกัยมิดเวสต์ขึ้นมาอย่างมีประสิทธิภาพ แม้ว่าเขาจะเป็นคนมิดเวสต์เองก็ตาม เขาจึงถ่อมตัวเกินกว่าจะพูดเช่นนั้น 

         Q : ผุ้สมัครรองประธานาธิบดีรองประธานาธิบดีทั้งสองครต่างก็เป็นคุณพ่อชาวมิดเวสต์ และในขอบเขตทีีท่ั้งคู้แสดงความเป็นชาวมิดเวสต์ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะทำในลักษณะที่แตกต่างกัน คุณช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมว่ามีความแตกต่างกันอยางไร

          A : ทั้งคู่กำลังทำแบบนั้น แต่ภุมิภาคนี้ได้ได้เป็นแบเดียกัน มีความซับซ้อน ช่องว่างและภุมิภาคย่อยต่างๆ ที่ทำให้ประสบการณ์แตกต่างกัน วอลซ์เน้นที่รากเหง้าของเขาในเมืองเล็กๆ ของเนแบรสกา เขาพุดถึงการทำงานในฟาร์มในเนแบรสกาเมือตอนที่เขายังเป็นเด็ก พ่อของเขาเป็นผุ้ดูแลโรงเรียนเล็กๆ แห่งหนึ่งในเนอบรสกา และเขาเรียนที่วิทยาลัยในท้องถ่ินชื่อชาดรอนสเตต จากนั้นเขาก็กลายมาเป็นครูในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งซึ่งไม่มีโอกาสด้านความบันเทิงอื่น ๆมากมายนัก ไม่มีบรดเวย์และอะไรอีกมามาย ศูนย์กลางของชีวิตทางสังคมและสาธารณะคือโรงเรียน และเขาเป็นศูนย์กลางของทุกสิ่งเหล่าน้น เขาสอนภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ และฝึกสอนฟุตบอล ซึ่งแม้ว่าบาสเก็ตบอล เบสบอล และส่ิงอื่นไ จะได้รับความนิยม แต่ไม่มีอระไรจะดัไปกว่าฟุตบอล ในเมืองส่่วนใหญ่ทุกคนไปดุเกมฟุตบอลในคือวันศุกร์ นั่นจึงเป้นตัวบ่งชี้ชีวิตในเมืองเล็กๆ แถบมิดเวสต์ได้อย่างแท้จริง จากนั้นเขาก็สวมรองเื้า คาร์อาร์ท และไปตกปลาวอลล์อาย เป็นต้น

            สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับ วอล์ซ ก็ีคือเขาคอลคลุมโลกสองสามใบเพราะในแง่ของวาเลนไทน์(เนแบนสกา บ้านเกิดของ วอล์ซ)และเนแบรสกตอนกลางและตะวันตก เป็นพท้นที่ฟาร์มและปศุสัตว์อยางแน่นอน มันเข้าใกล้เส้นแบ่งเขตความแห้งแล้งที่เราฝ่านไปยังทีั่ราบใหญ่หรือที่ราบสูง ดังนั้น ที่นี่จึงไม่ใช่สถานที่ที่มใีทะเลสาลคลาสสิกของมิดเวสต์จำนวนมาก เขาย้ายไปที่เมืองแมนคาโต(มินนิโซตา) ในเมืองแมนคาโต พวกมันอยุ่ต่ำกว่าเส้นแบ่งเขตนั้นซึ่งคุณจะผ่านไปยังพื้นที่ที่ฉันเรรียกว่าพื้นที่ตอนเหนือ ได้แก่ มิชิแกนตอนบน วิสคอนซินและมินนิโซตา ซึ่งเป็นวัฒนธรรมอีกแบบหนึ่งของมิดเวสต์ ซึ่งเน้นที่ทะเลสาบ การทำป่าไม้ การทำเหมือง การตกปลา ต้นไม้ และไม้แปรรูป มันแตกต่างไปจากเนแบรสากตะวันตก ดังนั้น เขาจึงได้ก้าวเท้าเข้าสูา่ภูมิภาคย่อยที่แตกต่างกันสองสามแห่งของมิดเวสต์

          ในกรณีของแวนซ์ เขาถุกำระบุตัวตนด้วยวัฒนธรรมอุตสาหกรรมของชนชั้นแรงงานและคนงานในมิดเวสต์ ซึ่งมีอ่ิทธิพลอย่างมากในสถานที่ต่าง ๆเช่น โอไฮโอและมิชิแกน ซึ่งในเมืองต่างๆ มีโรงงานขนาดใหญ่และผุ้คนทำงานในโรงงานตลอดชีวิต และพวกเขาได้รับเงินบำนาญและการดูแลสุขภาพและภรรยาของพวกเขาสามารถอยู่บ้านได้ แลพวกเขาก็อาจมีกระท่อมในป่าทางตอนเหนือ มันไม่ช่เกษตรกรรม แต่เป็นอุตสาหกรรม และมิดเวสต์เป็นศุนย์กลางของเศรษฐกิจอุตสาหกรรมของอเมริกามาเป็ฯเวลาหนึ่งศตวรรษ ยังคงเป็ฯภูมิภาคกรผลิตอันดับหนึ่ง และถูกระบุอย่างชัดเจนว่าเป็นชีวิตชนชั้นกลางในมิดเวสต์ คุณมาจากฐานะที่ต่ำต้อย คุณเข้าไปในโรงงาน ทำงานหนัก คุณเก็บออม คุณมีงานในสหภาพแรงงาน และคุณสามารถใช้ชีวิตชนชั้นกลางแบบอเมริกันคลาสสิกได้

         ดังนั้นเรื่องราวเหล่านี้จึงแสดงถึงวัฒนะรรมย่อยหรือภุมิภาคย่อยที่แตกต่างกันในแถบมิดเวสต์ แต่ทังสองเรื่องก็ถือเป็นสัญลักษณ์ของประสบการณ์ในแถบมิดเวสต์เช่นกัน

         Q : อะไรคือสิ่งสำคัญเกี่ยวกับอัตลักษณ์ของชาวแอปพาเลเชียนในฐานะส่วนย่อยของอัตลักษณ์ของชาวมิดเวสต์

          A : เคยมีวัฒนธรรมของชาวภูเขาในรัฐเคนตักกี้ตะวันออก ซึ่งผุ้ตั้งถ่ินฐานชาวสกอตไอริช (คิดเป็นร้อยละ 90 ของชาวสกอตไอริช) อาศัยอยู่ตามเนินเขาและหุบเขา จากนั้นบริษัทขนาดใหญ่บางแห่งก็ค้นพบถ่านหิน และคนเหล่านี้จำนวนมากไปทำงานในเมืองถ่านหินและมีงานที่ดีในการทำเหมืองถ่านหินแต่เมือการทำเหมืองถ่านหนิกลายเป็นเครื่องจักรมากขึ้น คุณสามารถขุดถ่านหินได้ในปริมาณเท่ากันด้วยคนงานเพียงหนึ่งในสิบเท่านั้น ชาวภูเขาสกอตไอริชเหล่านนี้จึงเริ่มอพยพไปทางเหนอข้ามแม้น้ำโอไฮโอ พวกเขาใช้เส้นทางที่เรียกว่า "ฮิลบิลลี่ ไฮเวยส์" และย้ายเข้าไปอยู่ในเมืองอุตสาหกรรมที่กำลังเฟื่องฟูในแถบมิดเวสต์ เมืองแอครอน รัฐโอไฮโอ กลายเป็นที่รุ้จักในฐานะเมืองหลวงของเวสต์เวอร์จิเนีย เพราะมีผุ้คนจำนวนมากจากคนตักกี้และเวสต์เวอร์จิเนียอาศัยอยู่ที่นั่น พวกเขาจะสร้างชุมชนเล็กๆ ของตนเองและวัฒนธรรมย่อยของตนเองและอาศัยอยู่ในเมืองเหล่านี้ แรงงารเหล่นี้มีความสำคัญต่อเศราฐกิจอุตสาหกรรมของมิดเวสต์ คนเหล่านี้มีส่วนสำคัญในอุตสาหกรรมรถยนต์ในเมืองดีทรอยต์และอินเดียนาโพลิส เนื่องจากอุตสาหกรรมรถยนต์มีขนาดใหญ่มากครอบครัวของ แวนซ์ เป็นส่วนหนึ่งของอุตสาหกรรมนี้ เมืองที่พวกเขาอาศัยอยู่คือเมืองาิดเดิลทาวน์ รัฐโอไฮโอ....  

             Q ; ฉันรุ้ว่คุณไม่ใช่นักยุทธศาสตร์ทางการเมือง แต่ผุ้สมัครรองประะานาธิบดีทั้งสองคนต้องทำ
อย่่างไรจึงจะโน้มน้าวชาวมิดเวสต์ได้ว่าพวกเขาหรือผุ้สมัครที่พวกเขาเป็นตัวแทนเข้าใจปัญหาเรหือแรงบันดาลใจของภุมิภาคนี้ วิะีที่ดีที่สุดที่ผุ้สมัครทั้งสองคนจะสื่อถึงพื้นที่สำคัญแห่งนี้ของประเทศว่าพวกเขาเข้าใจได้ในแบบที่ผุ้สมัครระดับแนวหน้าในแถบชายฝั่งทำไม่ได้คืออะไร

         A : คุณสามารถให้วอลซ์ไปที่พื้นที่ชนบทและมเืองเล็กๆ ในรัฐสำัญๆ เช่น วิสคอนซิน และมิชิแกน แล้วพุดว่า "พวกเราไม่ได้ลืมคุณ เราจะไม่ท้ิงคุณไว้ข้างหลัง ฉันมาจากมเืองเล็กๆ ฉันเข้าใจปัญหาของคุณ นี่คือวิะีที่แันแก้ไขปัญหานี้ในมินนิโซตา ฉันรุ้ว่าพรรคเดโมแครตทำผลงานได้แย่แค่ไหนในเขตชนบทในพื้นที่เหล่านี้ ฉันจะทำให้แน่ใว่าตัวแทนของรัฐบาลแฮร์ริสจะออกมาแก้ไขปัญหาของคุณที่นี้่ไ และบางที่เขาอาจพูดถึงมรกดกของฮิวเบิร์ต ฮัมฟรีย์ และวอลเตอร์ มอนเดล และวิะีที่พวกเขาเข้าใจปัญหาในพื้นที่ชนบท

                สำหรับแวนซ์ ฉันคิดว่าบางที่การกำหนดเป้าหมายไปที่พื้นที่อุตสาหกรรมเหล่านี้ ให้เขาพูดว่า "เราพบปัญหาทีเ่กิดจากการค้าเสรีมากเกินไป การทุ่มตลาดเหล็ก การนำเข้ารถยนต์จากต่างประเทศ และผลกระทบที่เกิดขึ้นกับฐานอุตสาหกรรมของเรา ฉันเห็นด้วยตาตัวเอง พ่อแม่ของฉันเคยผ่านเหตุการณ์นี้มาแล้ว เราจะมีแนวทางที่แตกต่างออกไปในการกำหนดนโยบายอุตสาหกรรม" 

            Q : คุณเคยเรียกมิดเวสต์ว่าเป็นภูมิภาคที่ถุกลืมไปแล้วอย่างน้อยในทางการเมืองในรอบนี้ เหตุผลที่เรากำลังคุยกันเรื่องนี้ก็คือภุมิภาคนี้ดูเหมือนจะอยุ่ในใจของบรรดาผุ้หาเสียง ฉันสงสัยว่าใครเป็นคนลืมมิดเวสต์ตั้งแต่แรก และทำไมจึงเป็นเช่นนั้น หากคุณจะอภัยให้ฉันด้วยการใช้สำนวนนี้ ซึ่งเป็นส่นสำคัญในช่วงหาเสียงครั้งนี้

            A : มันไม่ได้เป็นศุย์กลางของวัฒนธรรมอเมิรกันมเป็นเวลานานมันเคยเป็นมาก่อน และมันก็ค่อยๆ หายไปจากกระแสหลัก การผลิตทางวัฒนธรรมจำนวนมากเกิดขึ้นในนิวยอร์กและแอลเอและรุ้สึกได้ในสถานที่ตางๆ ภายในประเทศว่าไม่มีเสียงที่ดังเท่าที่พวกเขาคิดว่าควรจะเป็น และนั่นก็สมเหตุสมผลและยุติะรรม ฉันคิดว่าดชคดีสำหรับภาคกลางตะวันตกที่รัฐอย่างมิชิแกนและวิสคอนซินกลายเป็นรัฐที่สูสีกัน มันดึงดูดผุ้คนที่ต้องหารชนะการหาเสียง รัฐเหล่านนี้มีความสำคัญต่อความพยายามของทั้งอสงฝ่าย โดยเฉพาะอย่างยิ่งวิสคอนซินเป็นรัฐที่แบ่งฝ่ายกัน 50/50 ..แต่จริงๆแล้วมันจะลงเอยที่สถาที่อย่างวิสคอนซินและมิชิแกน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขตชานเมืองของดีทรอยต์และเคาน์ตี้เมสคอมบ์ และวอเคชา วิสคอนซิน มันจะเป็นเกมส์ทีมีความสูสีกันมาก

  Q : ความสนใจทางการเมืองที่เพ่ิมขึ้นในภุมภาคนี้เกิดขึ้นหลังปี 2016 ใช่หรือไม่ พรรคเดโมแครตถือว่า "กำแพงสีน้ำเงิน" เป็นส่วนหนึ่งของภูมิภาคที่ถูกลืมทางการเมืองหรือไม่

             A : คุณจำการย้อยอีตในการเลือกตัึ้งครั้งน้้นได้หรือไม่ ผุ้คนมักจะชี้ให้เห็นอยู่ตอลดว่าฮิลลารี คลินตันไม่ได้ไปเยือนวิสคอนซิน ซึ่งน่าตกใจมาก พวกเขาคิดไปเองว่าพวกเขาจะชนะวิสคอนซิน แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลย เช่นเดียวกับมิชิแกนแม้แร่มินนิโซตา ในปี 2016 ทรัมป์ก็แพ้ไปหนึ่งแต้ม และฉันจำได้ว่าตอนท้ายของแคมเปญนั้น ทรัมจัดการชุมนุมที่เมืองดูลูธ มินนิโซตา คุณกำลัง (ฉันคิดว่่า) มันช่างเสียเปล่า เห้ฯได้ชัดว่าฮิลลารีจะชนะมินิโซตา คุรกำลังทำอะไรอยู่ แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาจับกระแสบางอย่างได้และคิดว่า "บางที่เราอาจแอบชนะที่นี่ได้" และพวกเขาก็เกือบจะชนะแล้ว นั่นจึงเป็นการเตือนสติเดโมแครตครั้งหใญ่ว่า "กำแพงสีน้ำเงินพังทลายลงแล้ว พื้นที่นี้มีการแข่งขันสูง นี่้คือรัฐที่มีจุดพลิกผันสามหรือสี่รัฐ" 

            Q : มีการพูดถึงการปรับแนวทางทางการเมืองของภูมิภาตะวันตกกลางมากมาย โดยเฉพาะในปี 2016 ฉันสงสัยว่าในฐษนะนักประวัติสาสตร์ของภุมิภาคนี้่ คุณคิดอย่างไรกับความเข้าใจผิดเกี่ยวกับเรื่องนี คำอธิบายคลาสสิกคือ "ความขุนเคื่องของคนในชนบท" มีบางอย่างที่เราทุกคนมองข้ามไปเกี่ยวกัีบสิ่งที่เกิดขึ้นที่นั่นหรือไม่

          A : ฉันไม่เคยชอบคำว่า "ความขุ่นเคือ่งของคนในชนบท" เพราะมันสื่อถึงว่าผุ้คนกำลังบ่นเกี่ยวกัยส่ิงที่ไม่เป็นความจริงหรือไม่ถูกต้อง และไม่ใช่เรื่องเหลือเชื่อที่จะบอกว่าภุมิภาคตะวันตกกลางไม่เคยอยุ่ในวาระแห่งชาติมาสักพักแล้ว และไม่ใช่เรื่องเหลือเชื่อที่จะบอกว่าการลดการผลิตในภาคอุตสาหกรรมสร้างความเจ็บปวดให้กับชุมชนจำนวนมากและไม่ใช่เรื่องเหลือเชื่อที่จะบอกว่าวิกฤตการณ์ทางการเกษตรในช่วงทศวรรษ 1980 และการคลีคลายของชนบทในอเมริกาในวเลาต่อมาสร้างความเจ็บปวด สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเรรืืองจริง ฉันคิดว่าเมื่อคุณใช้คำว่า "ความขุนเคืองของคนในชนบท"  นั่นหมายึงามว่าคุณกำลังปัดควมกังวลเหล่านี้ออกไปและไม่ใส่ใจมันอย่างจริงจัง แันคิดว่าควรเปลี่ยนแฃคำนี้ใหม่เป้ฯความกังวลของคนในชนบทความกังวลของคนในชนบทไม่เคยอยู่ในวาระการประชุม

           และคุณอาจจำได้ว่าหลังจากการเลือกตั้งปี 2016 และฮิลลารีแพ้มิชิแกนและวิสคอนซน มาีนักยุทธศาสตร์ของพรรคเดโมแครตพุดคุยกันถึงวิะีที่ีจะชนะชนชั้นแรงานผิวขาวกลับคืนมา และนักยุทะศสตร์กลุ่มอื่นก็พูดว่า ลืมชนชั้นแรงงานผิวขาวในวิสคอนซินและมิชิแกนไปเถอะ พวกเขาหายไปแล้ว เราต้องมุ่งเน้นไปที่การชนะกลุ่มใหม่ ๆ ที่กำลังเกิดขึ้นในจอร์เจียและแอริโซนา เราต้องเปลี่ยนโฟกัสไปที่รัฐอื่นๆ และไปถึง 270 โดยใช้แผนที่รูปแบบอื่น ผุ้คนได้ยินเรื่องนี้ และผุ้คนก็ทราบถึงการดีเบตนี้ว่า เราควรตัดมิดเวสต์ท้ิงไปหรือไม่ ฉันคิดว่านั่น่อยข้างจะเป้นอันตราย นั้นเป็นหลักฐานทีทแ้จริงว่าภูสมิภาคนี้ถุกตัดออกไปแล้ว

          อีกสิ่งหนึ่งทีททำให้คนในพื้นที่ของฉันไม่พอใจคือการที่พรรคเดโแมครตปิดการประชุมคอคัสในไอโอวา ซึ่งพรรคเดโมแครตมอว่าเป็นตัวแทืนของพื้นที่ชนบทในแถบมิดเวสต์ที่ีมีสิทธิมีเสียง และพรรคเดโแมครตก็ปิดการประชุมนี้ไปอย่างไม่เป็นพิธีรีตอง ตนในทีมการเมืองของไบเดนต้องการให้เซาท์แคโรไลนาได้ไปก่อนเพราะคิดว่าจะเกิดประโยชน์กับไบเดน ฉันคิดว่าพวกเขาพูดถูก แต่เรื่องนี้ยังส่งผลต่อมุมุมองของคุณในพื้นที่ชนบทตอนในของประเทศด้วย พวกเขาคิดว่า "เดี๋ยวนะคุณกำลังปิดการประชุมคอคัสในไอโอวาอยุ่เหรอ โอกาสเดียวที่เรามีในการมีสิทธิมีเสียงในวัฒษนะรรมที่กว้างขึ้นซึ่งถูกครอบงำโดยวอชิงตัน นิวยอร์ก และแอลเอน่ะเหรื อน้นดุไม่ยุติธรรมเลย" 

         Q : ประเด็นที่คุณพูดถึงวิสคอนซินทำให้ฉันนึกถึงบทสนทนาที่แันมีระหว่างการเลือกตั้งวุฒิสภาเมือไม่นานมานี้ และคนๆ นี้บอกว่ารู้สึกเหมือนว่าพวกเขาถุกลงโทษเพราะโฆษณาที่มากเกินไป เราน่าจะดีขึ้นกว่านี้หรือไม่เมือพวกชาตินิยมเหล่านี้ไม่ยุ่งกับเราเลย อะไรกันแน่ที่เป้นประดยชน์ต่อชาวมิดเวสต์ที่นี่

         A : ฉันคิดว่าการทีภูมิภาคนี้เป็นส่วนหนึ่งของการสนทนาในระดับชาตินั้นเป็นเรื่องดี ฉันคิดว่าการที่ผุ้คนได้พูดคุญกันอย่างชักซึ้งมากขึ้นเกี่ยวกับสิ่งที่สำคัญสำหรับผุ้คนในวิสคอนซินและมิชิแกนนั้นเป็นเรื่องดี ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ทั้งสองฝ่ายต่างก็ได้ประโยชน์ ฉันรู้ว่าการโฆษณาทางโทรทัศน์นั้นน่ารำคาญแต่เรื่องนี้จะจบลงในสัปดาห์ที่สองของเดือนพฤศจิการยน

         https://www.politico.com/news/magazine/2024/08/21/midwest-walz-vance-lauck-00175114