Sixteen Kingdom

  
      การล่มสลายของราชวงศ์จิ้นตะวันตก แผ่นดินจีนจึงตกอยู่ในภาวะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ราชสำนักจิ้นย้ายฐานที่มั่นเมืองหลวงลงใต้ สถาปนาราชวงศ์จ้นตะวันออก ขณะที่ทางเหนือวุ่นวายอย่างหนัก แผ่นดินที่แตกออกเป็นแว่นแคว้น ที่ปกครองโดยชนกลุ่มน้อยจากชนเผ่าต่าง ๆ ผลัดกันรุกผลัดกันรับ ผ่านการล้มล้างและก่อตั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่า นำสู่การหลอมรวมทางเชื้อชาติ ชาติพันธ์ครั้งใหญ่ของจีน
         แคว้น                  ชนเผ่า              ระยะเวลา(ค.ศ.)
เฉิงฮั่น ตี 304-347
ฮั่นเจ้า ซ่งหนู 304-329
สือเจ้า เจี๋ย 319-351
เฉียนเหลี่ยง ฮั่น 320-376
เฉียนเอี้ยน เซียเปย 337-370
หรั่นวุ่ย ฮั่น 350-351
เฉียนฉิน ตี 351-394
โฮ่วฉิน เชียง 384-417
โฮ่วเอี้ยน เซียนเปย 384-407
ซิเอี้ยน เซียนเปย 384-394
ซีฉิน ฉิน เซียนเปย 385-431
โฮ่วเหลียง ตี 386-403
หนันเหลียง เซียนเปย 397-414
หนันเอี้ยน เซียนเปย 398-410
ซีเหลียง ฮั่น 400-421
นอกจากนี้ยังมีเเคว้น   ซีสู,เซี่ย,เป่ยเอี้ยน(เกาหลี) เป็นต้น

เผ่าซงหนู
   ในยุคเลียดก๊ก พวกซงหนูมีอาณาบริเวณของตนกว้างขวาง ผู้นำของพวกซงหนูเรียกว่า “ฉานหยู” อาณาเขตพวกซงหนูนั้นตั้งแต่ทะเลทรายโกบีในมองโกลเลีย ทุ่งหญ้าสเตปป์ และทะเลทรายท่คลามากานในเอเซียกลาง..1249860133 1248519509
   บรรดาก๊กต่าง ๆ ของจีนต่างมุ่งชิงอำนาจกันเองเป็นเวลาสองศตวรรษ และพวกซงหนูหาโอกาสบุกจีนโดยการรุกรานทางภาคเหนือของจีนเรื่อยมา อันเป็นสาเหตุที่ทำให้ “จิ๋นซีฮ่องเต้”ทรงสร้างกำแพงเมืองจีนเมื่อรวบรวมแผ่นดินแล้ว แต่ทว่าซงหนูยังรุกรานจีนเรื่อยมากระทั่งราชวงศ์ฮั่น ในสัมัยจักรพรรดิฮั่นอู่ตี้ พระองค์ทรงส่งกองทัพเข้าขับไล่พวกซงหนูออกจากพรมแดนทะเลทรายโกบีและทะเลทรายทาคลามากานได้ จึงสามารถทำให้ราชวงศ์ฮั่นสามารถเข้าครอบครองเส้นทางสายไหมไว้ได้กึ่งหนึ่ง พวกซงหนูบางส่วนที่พ่ายแพ้ต่อราชวงศ์ฮั่นจึงเรร่อนสู่ตะวันตกและบุกโจมตีจักวรรดิโรมัน พวกตะวันตกเรียกขานพวกซงหนูว่า ฮั่น Hun อีกพวกหนึ่งบุกลงใต้ยังอนุทวีป คืออินเดียนั้นเอง โดยไปรวมกับพวกอารยันกระทั่งกลายเป็นฮั่นกลุ่มใหม่ที่เรียกว่า “ฮั่นขาว”

เผ่าทูเจี๋ย

naga1
    ที่รู้จักกันในนามว่า “เติร์ก” พวกทูเจี๋ยอาศัยอยู่ในเอเชียกลางมากก่อน ต่อเมื่อพวกซงหนูสิ้นอำนาจแล้วจึงอพยพมาทางเหนือกระทั่งถึงมองโกล พวกทูเจี๋ยเรียกผู้นำสูงสุดว่า “ข่าน” พวกทูเจี๋ยทำสงครามรุกรานจีนตั้แต่ราชวงศ์เหนือใต้ เรื่อยมาจนถึงราชวงศ์ถัง แต่ความสัมพันธ์ของเผ่าทูเจี๋ย กับจีนในช่วงนี้เป็นไปในทางที่ดีมากว่าเผ่าซงหนู กล่าวคือในช่วงราชวงศ์เหนือใต้ชาวทูเจี๋ยและชาวจีนได้มีการผสานทางชาติพันธุ์และวัฒนธรรม จนทำให้บรรดาราชวงศ์ของจีนที่อยู่ทางเหนือมีเชื่อสายทูเจี๋ย แม้แต่จักรพรรดิราชวงศ์สุย และราชวงศ์ถึงก็ทรงมีเชื่อสายทูเจี๋ยเช่นกัน ทูเจี๋ยกลุ่มนี้ก็คือพวก “เชลจุคเติร์ก”นั่นเอง


เผ่าหนี่เจิน (แมนจู)

   มีถิ่นอาศัยในที่ราบสูงแมนจูเรียเช่นเดียวกับพวกซี่ตาน แต่ถูกปกครองโดsarhu2ยเผ่าซี่ตานต่อมาแมนจูทำการขับไล่พวกซี่ตานและสถาปนาเผ่าตนเป็น “ราชวงศ์จิน” และทำการทรยศหักหลังราชวงศ์ซ่ง มีการปลอมราชโองการองค์จักรพรรดิ์ที่เรียกว่า “ 12 โองการทองคำ” ซึ่ง..ในการทรยสกับความโหร้ายในการทำศึกของพวกหนี่เจินจึงทำให้ชาวจีนเรียกพวกหนี่เจินในอีชื่อว่า “แมนจู” หรือ”เม่งจู้”ซึ่งแปลว่า “ปีศาจ”
  ราชวงศ์จินปกคองแผ่นดินจีนทาง เหนือเพียงครู่ดียว จมทัพเจกิสข่านก็เรื่องอำนาจ ราชวงศ์จินล่าสลาย หนี่เจินบางส่วนคงหลงเหลืออยู่ในแดนแมนจูเรีย เผ่านหนีเจิ่นยังคงอยู่เรื่อยมากระทั่งราชวงหมิง จึงปรากฎมีข่านหนีเจิน ชื่อว่า “อั๊ยซินเจี๋ยลั๋ว นูรเออฮาซื่อ” ได้รวมเผ่าหนี่เจินเป็นหนึงและสถาปนา “ราชวงศ์โฮ่วจิน” (โฮ่ย ยุคปลาย)ทำสงครามกับราชวงศ์หมิงสืบมากระทั่งรัชสมัย “หวงไท่จี๋ข่าน”จึงเปลี่ยนรามราชวงศ์เป็น “ราชวงศ์ชิง” และสถาปนาเป็นจักรพรรดิทรงพระนามว่า “ชิงไท่จง”



ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

Chanson de Roland

City of God (St. Augustine)

Republik Indonesia I (The Kingdom)